بایگانی ماه اکتبر, 2015

مدیر گروه بهداشت محیط دانشگاه علوم پزشکی لرستان گفت: ۴۰ – ۳۰ درصد افراد آلوده شده به ویروس هپاتیت علامت خاصی را نشان نمی‎دهند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایسنا،دکتر رضا سالاری بیان کرد: علائم ابتلا به هپاتیت در تمام انواع آن مشابه است؛ به این ‎صورت که اول علائم عمومی مثل بی‌اشتهایی، ضعف، خستگی، تهوع، استفراغ و درد مبهم در قسمت فوقانی و راست شکم بروز می‎کند.

وی با بیان اینکه گاهی در این مرحله تب هم وجود دارد، اضافه کرد: بعد از این مرحله زردی پیش رونده بروز می‎کند که در اثر آن ملتحمه (پرده داخلی چشم)، مخاط‎ها و پوست تمام بدن زرد می‎شود. محل زندگی و تکثیر ویروس، کبد آدمی است و محصولات آن پس از تولید به درون گردش خون می‎ریزند.

مدیر گروه بهداشت محیط دانشگاه علوم پزشکی استان افزود: بدن در برابر عفونت ویروسی از خود دفاع می‎کند و علیه آنتی‎ژن‎های ویروسی، آنتی بادی یا آنتی کر(پادتن) می‎سازد. در بسیاری از موارد، بدن با دفاع خود عفونت را دفع کرده و فقط ردپای آن به‎ ‏صورت مثبت بودن آنتی‎بادی‎ها(پادتن‎ها) مشخص می‎شود.
وی خاطرنشان کرد: در این شرایط علاوه بر رفع خطر، فرد در مقابل عفونت مجدد مصون می‎شود و به اصطلاح خود واکسینه شده است.

سالاری تصریح کرد: تمام افراد آلوده شده با این ویروس علایم بیماری حاد را نشان نمی‌دهند. ۳۰ تا ۴۰ درصد افراد آلوده شده، علامت خاصی را نشان نداده و معمولا علایم حدود چهار تا شش هفته بعد از ورود ویروس بروز می‌کند. مانند هپاتیتA افراد آلوده شده با ویروس هپاتت B حاد احساس بیماری می‌کنند و قادر به انجام کاری نیستند.

وی با بیان اینکه کمتر از یک درصد افراد آلوده، این بیماری را به شکل خیلی شدید و سریع نشان می‌دهند؛ اظهار کرد: این موضوع منجر به از کار افتادن کبد و مرگ می‌شود. اگر دستگاه ایمنی نتواند بیماری را تا شش ماه مراقبت کند، شخص علایم هپاتیت مزمن را نشان می‌دهد. ممکن است نشانه‌های هپاتیت مزمن مشابه هپاتیت حاد باشد. معمولا در افرادی که چندین سال است مبتلا به بیماری هستند، گروهی از علایم اضافی را نشان می‌دهند. این علایم شامل کهیر، جوش‎های پوستی، آرتریت، سوزش یا مورمور کردن در بازوها و پاها است.

دوشنبه, مهر ۱۳, ۱۳۹۴

به گزارش سرویس علمی جام نیوز، به دلیل مواد شیمیایی و آفت کش ها در مواد غذایی و محیط زیست، کبد به مرور زمان غرق در مسمومیت می شود. مسمومیت کبد معمولا با سردرد، سوء هاضمه، نفخ شکم، افزایش وزن، لکه های کبدی، سوزش سر دل و مشکلات کیسه صفرا همراه است.

مطالعات نشان می دهد که چای زردچوبه، یکی از مهمترین روش های سم زدایی از کبد است. این ماده، کیسه صفرا را تحریک می کند و سبب تولید صفرا می شود. کبد از مایع صفرا برای سم زدایی استفاده می کند.

زردچوبه گیاهی از خانواده زنجبیل است و در برخی از کشورها مانند هند، بیشترین کاربرد را دارد. رنگ زرد زردچوبه به دلیل ماده ای به نام کورکومین است که سبب تحریک صفرا می شود.

معمولا برای تهیه چای زردچوبه از زردچوبه تازه، زنجبیل تازه، فلفل سیاه، دارچین، شیر نارگیل و عسل استفاده می شود که هریک خواص فوق العاده ای دارند.

۱- زردچوبه تازه: دارای خواص ضد التهابی قوی است و می تواند به درمان اختلالات گوارشی، رفع تهوع و گاز روده کمک کند.

۲- زنجبیل تازه: به همراه زردچوبه، بهترین ترکیب برای کمک به التیام درد مفاصل و درمان مشکلات تنفسی است.

۳- فلفل سیاه، غنی از ویتامین C است و خواص ضد سرطانی دارد، به علاوه سبب کاهش وزن می شود.

۴- دارچین، دارای اثرات آنتی اکسیدانی و ضد التهاب است.

۵- شیرنارگیل، چربی سالم موجود در شیر نارگیل به جذب زردچوبه کمک می کند.

۶- عسل، سرشار از انواع آنزیم، ویتامین و مواد معدنی است.

کاهش کلسترول خون، افزایش ایمنی بدن، بهبود گردش خون، روشن شدن رنگ پوست، پیشگیری از ایجاد لخته در اندام های داخلی بدن و تصفیه خون، از دیگر فواید چای زردچوبه هستند.

کبد یکی از اندام های بزرگ سمت راست شکم است که حدود ۱.۳۶ کیلوگرم وزن دارد. مهمترین وظیفه کبد، فیلتر کردن خونی است که از دستگاه گوارش وارد کبد می شود و قرار است در سراسر بدن جریان یابد. تمام مواد سمی و مضر خون در کبد جدا می شوند. کبد با تولید صفرا، چربی غذا را تجزیه کرده و آن را تبدیل به انرژی می کند. ذخیره قند بدن نیز به عهده کبد است.

حقایقی در مورد کبد:

– کبد بزرگترین ارگان داخلی بدن است.

– بیش از ۵۰۰ عملکرد حیاتی بدن، از جمله مبارزه با انواع ویروس و عفونت به عهده کبد است.

– کبد با تولید پروتئین و هورمون در سراسر بدن، نقش مهمی را در حفظ سطح نرمال قند خون ایفا می کند.

– کبد تنها عضوی است که می تواند خود را بازسازی (ترمیم) کند؛ به همین دلیل است که افراد می توانند بخشی از کبد خود را اهدا کنند.

– کبد حدود ۱۰ درصد از جریان خون را مصرف می کند و در هر دقیقه حدود دو لیتر خون پمپاژ می کند.

متاسفانه بیماری های کبدی با هیچ علامت ظاهری همراه نیستند و بیمار زمانی از آن مطلع می شود که کار از کار گذاشته است. سرطان کبد، نارسایی کبد، سیروز، هپاتیت و هموکروماتوز شایع ترین مشکلات کبد هستند.

انواع سبزیجات، گریپ فروت، گردو، لیمو، آووکادو، چای سبز، سیر، چغندر، سبزیجات با برگ های سبز پررنگ و زردچوبه مهمترین غذاهایی هستند که کبد را سالم نگه می دارند.

در ادامه نتایج این تحقیقات آمده است که استفاده از غذاهای آماده و حاضری، الکل و سیگار، روغن و غذاهای سرخ کرده و عدم تحرک، مهمترین دلایل آسیب به کبد هستند.

به گزارش سیب سبز:کبدتان را چقدر می‌شناسید؟ آیا می‌دانید رابطه مستقیمی بین سلامت کبد و روشنی و زیبایی پوست شما وجود دارد؟ بهتر است هیچ وقت کبدتان را دست کم نگیرید. کبد یکی از بزرگ‌ترین و مهم‌ترین عضوهای داخلی بدن است.

بايدها و نبايدهاي مصرف پروتئين

به گزارش راسخون :بدن ما از ترکيباتي به نام کربوهيدرات، چربي و پروتئين ساخته شده است. اين ترکيبات در مقادير مختلف در گروه هاي غذايي از جمله غلات، گوشت، لبنيات، ميوه ها، سبزي ها، روغن و چربي ها که روزانه مي خوريم وجود دارند. پروتئين به صورت هورمون ها و آنزيم هاي مختلف در بدن ما نقش حياتي دارد. پروتئين از واحدهاي کوچک تري به نام اسيدهاي آمينه تشکيل شده است که تعدادي از اين اسيدهاي آمينه در بدن ساخته مي شوند اما برخي از آنها که حياتي هستند و اسيدهاي آمينه ضروري نام دارند در بدن ساخته نمي شوند و بايد آنها را از طريق غذا به بدن خود برسانيم.

پروتئين در بدن چه نقشي دارد؟

بدن براي ساخت بافت هاي جديد و ترميم بافت هاي آسيب ديده از پروتئين استفاده مي کند بافت جديد مي تواند در کودک در حال رشد، در ورزشکاران، مو، ناخن و در يک ناحيه از بدن که آسيب ديده و در حال ترميم است يا در خون بدن که از دست رفته و در حال جايگزيني است وجود داشته باشد. همچنين پروتئين باعث ترميم زخم هاي پوستي و جوش خوردن قسمت هايي از پوست که جدا شده است مي شود.
از مهم ترين وظايف پروتئين در بدن، کمک به انتقال اکسيژن از خون به سلول هاست. کمبود پروتئين باعث خستگي، کاهش قدرت ايمني و کاهش تمرکز مي شود. همچنين آنچه باعث تفاوت هاي جزئي ميان افراد مختلف مي شود، پروتئين خاص هر فرد است چون ژن ها باعث تفاوت در نوع پروتئين در افراد مختلف مي شوند.

بايد روزانه چه مقدار پروتئين مصرف کنيم؟

در يک رژيم غذايي سالم و متعادل بايد همه گروه هاي غذايي قرار بگيرند چرا که هر کدام در بدن، نقش خاص خود را دارند. اگر رژيم غذايي روزانه شما به ميزان کافي و مورد نياز بدن کربوهيدرات و چربي نداشته باشد، بدن نمي تواند انرژي کافي را براي فعاليت هاي روزانه تأمين کند و به ناچار بايد از ذخاير پروتئين خود استفاده کند و آن ها را بشکند که در طولاني مدت، مصرف پروتئين به عنوان سوخت منجر به تحليل عضله و در سنين رشد، باعث کندي رشد مي شود. تقريباً ۱۵ درصد از کالري روزانه ما بايد از طريق پروتئين تأمين شود. اين مقدار پروتئين به طور متوسط براي يک خانم با دريافت متوسط ۱۸۰۰ کالري، ۶۷ گرم و براي مردي با متوسط دريافت کالري ۲۲۰۰ کالري، ۸۲ گرم پروتئين است که بايد آن را از طريق لبنيات، گوشت، تخم مرغ و حبوبات و غلات تامين کند. پروتئين با وجود اينکه کالري کمي را در روز در اختيار بدن ما قرار مي دهد اما نقش بسيار مهمي در تشکيل و رشد قسمت هاي مختلف بدن و همچنين ترميم بافت هاي مختلف دارد.

ميزان نياز شما به پروتئين چقدر است؟

مقدار نياز به پروتئين در افراد مختلف، متفاوت است. حجم عضلات بدن در مردان بيشتر از زنان است و در نتيجه نياز به مصرف پروتئين در آنها بيشتر از زنان است. همچنين کودکان و نوجوانان که در سن رشد هستند، بايد منابع غذايي پروتئيني بيشتري نسبت به ساير افراد استفاده کنند. ورزشکاران نيز به دليل فعاليت سنگين ورزشي و اينکه در بدنشان عضلات بيشتري ساخته مي شود، نياز به مصرف پروتئين بيشتر دارند. همچنين افراد سالمند و گياه خوار بايد مراقب باشند تا در اثر کمبود پروتئين، دچار تحليل عضلات و آسيب هاي ناشي از آن نشوند. گياه خواران به دليل اينکه پروتئين با کيفيت بالا را از برنامه خود حذف کرده اند، بايد بتوانند پروتئين مورد نياز بدن خود را از طريق پروتئين گياهي تأمين کنند. آنها بايد از انواع جوانه ها، حبوبات، قارچ، مغزها و سويا به عنوان پروتئين استفاده کنند.
ديگر افرادي که بايد غذاهاي پروتئيني را کنترل شده بخورند، برخي بيماران خاص به ويژه مبتلايان به بيماري هاي کليوي هستند. اما زنان در طول بارداري براي تشکيل بافت هاي جنين نياز به تقريباً ۱۰ گرم پروتئين اضافي دارند، همچنين براي اينکه در طول شيردهي شير کافي داشته باشند، بايد حدود ۲۰ گرم پروتئين اضافي نسبت به قبل از بارداري مصرف کنند. ۲۰ گرم پروتئين شامل يک ليوان شير، ۳۰ گرم گوشت و ۳۰ گرم نان است.

انواع پروتئين کدام است؟

زماني که صحبت از پروتئين مي شود، فکر بيشتر ما به سمت انواع گوشت، تخم مرغ، ماهي، پرندگان و شير و لبنيات مي رود. اين منابع ذکر شده منابع حيواني پروتئين هستند. ما پروتئين را به دو صورت پروتئين حيواني و گياهي مصرف مي کنيم. پروتئين گياهي به صورت غلات، حبوبات، مغزها و دانه هاي روغني، سويا و قارچ وجود دارد.
پروتئين هاي حيواني به دليل اينکه داراي ترکيب مناسب از اسيدهاي آمينه ضروري هستند از کيفيت بالاتري برخوردارند و ورزشکاران، کودکان و نوجوانان در حال رشد و کساني که به پروتئين بيشتري نياز دارند بايد بيشتر منابع غذايي پروتئيني را از پروتئين حيواني دريافت کنند. تخم مرغ داراي همه اسيدهاي آمينه ضروري است و در نتيجه بالاترين کيفيت را در ميان غذاهاي پروتئيني دارد و به همين دليل است که مصرف آن به شرط اينکه کاملاً پخته شود، براي بچه هاي در حال رشد، زنان باردار و ورزشکاران توصيه مي شود.
افراد گياه خوار بايد ترکيب کاملي از اسيدهاي آمينه را مصرف کنند تا بتوانند سلامت بدن، پوست و مو را حفظ کنند. مصرف غلات با حبوبات، ترکيب کاملي از اسيدهاي آمينه را در اختيار بدن قرار مي دهد. در افراد گياه خوار مصرف يک نوع پروتئين گياهي به تنهايي نمي تواند نياز پروتئيني که باعث نگهداري يا رشد بدن مي شود تأمين کند به همين دليل اين افراد براي اينکه ترکيب مناسبي از پروتئين را دريافت کنند، بايد دو نوع پروتئين گياهي که تکميل کننده يکديگر هستند يا ترکيب از پروتئين گياهي و حيواني مصرف کنند. غذاهايي مانند عدس پلو و لوبيا چشم بلبلي پلو و آش نمونه اي از يک غذاي پروتيني کامل هستند. همچنين ترکيب شير و غلات نمونه اي از يک غذاي با کيفيت پروتئيني بالا است.

در مصرف پروتئين زياده روي نکنيد

بايد در نظر داشته باشيد که مصرف بيش از حد پروتئين حيواني باعث دريافت چربي اشباع شده مي شود و مي تواند باعث بالا رفتن کلسترول شود. همچنين مصرف بيش از حد پروتئين حيواني باعث رساندن کالري اضافه به بدن و در نتيجه زمينه ساز چاقي مي شود؛ به علاوه مقدار اسيد اوريک نيز با زياده روي در مصرف اين نوع پروتئين به خصوص گوشت قرمز بالا مي رود و مبتلايان به بيماري هاي کليوي و نقرس بايد اعتدال را در مصرف آنها رعايت کنند. علاوه بر اين مصرف پروتئين بيش از نياز بدن باعث دفع کليسم مي شود و اگر با کاهش مصرف کلسيم همراه شود در طولاني مدت مي تواند به دفع کلسيم از استخوان ها منجر شده و مشکلات استخواني ايجاد کند.

مهشید محمدی زادگان

منبع:نشریه بهداشت زنان،۴۸