هپاتیت بی

هپاتیت بی یکی از معضلات سیستم بهداشتی جامعه بشری می باشد و یکی از علل مهم نارسایی مزمن کبد، سیروز و سرطان کبد به شمار میرود. ویروس هپاتیت بی عامل بروز بیماری هپاتیت بی در انسان است.طبق آمار سازمان جهانی بهداشت۳۵۰-۴۰۰ میلیون نفر مبتلا به هپاتیت بی در جهان وجود دارند که از این تعداد حدود ۲-۳ میلیون نفر در ایران زندگی میکنند. این ویروس در کبد انسان جایگزین و تکثیر می شود. مواد تولید شده توسط این ویروس ها به گردش خون می ریزند. با استفاده از میکروسکوپ الکترونی، شکل و ساختمان این ویروس شناخته شده است. ویروس مولد این نوع هپاتیت جزو خانواده هپادنا ویروس می باشد. این ویروس  ساختمان ژنتیکی بسیار متراکمی دارد.

ویروس هپاتیت بی درون سلول های کبدی تکثیر و سبب اختلال در عملکرد آن ها می شود. برای آلوده شدن سلول های کبدی به ویروس، اتصال ویروس به سطح سلول ضروری است. پس از ورود ویروس به درون سلول های کبدی، قسمت مرکزی آن به قسمت هسته سلول حرکت می کند و در آنجا به تکثیر می پردازد.

عمده درمانهای هپاتیت شامل اینترفرون و داروهای خوراکی ضد ویروس می باشند. هدف از درمان در هپاتیت بی، کنترل تکثیر ویروس و کاهش و یا توقف آسیب کبدی میباشد. با توجه به وجود واکسن موثر هپاتیت بی، واکسیناسیون گروههای پرخطر مانند افراد همودیالیزی، تالاسمی- هموفیلی، معتادین تزریقی، افراد خانواده فرد مبتلا به هپاتیت بی اکیدا توصیه میشود.

برای اطلاعات بیشتر به کتاب هپاتیت بی تألیف دکتر سید مؤید علویان مراجعه شود.