جراحی چاقی

جراحی چاقی

جراحی چاقی (bariatric surgery) یکی از درمان‌های چاقی است که با استفاده از تکنیک‌های جراحی، اکثراً با روش‌های لاپاروسکوپی قابل انجام است. افرادی که BMI (شاخص توده بدنی) بین ۲۵–۳۰ دارند نیاز به جراحی نداشته و با رژیم غذایی مناسب و ورزش به وزن ایده‌آل باز خواهند گشت. افرادی که BMI بالاتر از ۳۰ دارند انجام روش‌های لاپاروسکوپی و آندوسکوپی در آن‌ها جای دارد.

روش‌ها
نام برخی از روش‌ها عبارتند از:
• حلقه گذاری قابل تنظیم معده (Adjustable gastric band)
• بالون معده (Gastric balloon)
• گاسترکتومی آستینی (Sleeve gasterectomy)
• جراحی کنار گذاری معده (ROUX-EN-Y gastric bypas)
• تا کردن معده (Gastric Plication)
• جراحی انحراف بیلیو پانکراتیک (duodenal switch)
• بازسازی معده با حلقه‌گذاری عمودی Vertical banded gastroplasty surgery

جدول شاخص جرم بدن
رده حدود شاخص جرم بدن – kg/m۲
دچار کمبود وزن شدید کمتر از ۱۶٫۵
کمبود وزن از ۱۶٫۵ تا ۱۸٫۵
عادی از ۱۸٫۵ تا ۲۵
اضافه وزن از ۲۵ تا ۳۰
چاقی کلاس ۱ از ۳۰ تا ۳۵
چاقی کلاس ۲ از ۳۵ تا ۴۰
چاقی کلاس ۳ بیش از ۴۰

توصیه‌هایی برای بیماران چاقی

به منظور تصمیم درست و انتخاب راه صحیح برای درمان چاقی، لازم است این افراد به این نکات مهم و حیاتی توجه کنند:
۱. سعی گردد با بدست آوردن اطلاعات کافی در مورد درمان بیماران چاق به یک انتخاب صحیح و درست برسند. البته لازم نیست که جزئیات یا تکنیک‌های عمل را بدانند که این خارج از درک افراد غیر پزشک است و تلاش در این مورد توسط بیمار یا جراح بی‌مورد است.
۲. انتخاب انواع درمان‌های چاقی براساس بعد احساسی یا چشم و هم چشمی نباشد، که متأسفانه بعضی اعمال جراحی مثل اعمال زیبایی بینی، صورت و … در کشورمان به مرز غیر معقول رسیده و جنبه روانی به خود گرفته.
۳. به هیچ وجه تحت تأثیر تبلیغات برخی مراکز، افراد، بنگاه‌ها، فیلم‌ها و به ندرت برخی از جراحان، قرارنگیرند که مثلاً این روش جراحی بسیار خوب است و نتایج خوبی دارد.
۴. بسیاری از روش‌های جراحی که در گذشته به عنوان بهترین روش محسوب می‌شدند، امروزه منسوخ شده و چه بسا بهترین روش‌هایی که امروزه تأکید می‌شوند در آینده نیز منسوخ شوند (به دلیل ایجاد عوارض دیررسی که در حال حاضر خود را نشان نمی‌دهند و نیازمند گذر زمان هستند که حتی ممکن است قابل اصلاح نباشند).
۵. معیار انتخاب افراد چاق برای تصمیم‌گیری در مورد نوع عمل یا انتخاب جراح، فقط افراد عمل شده یا افراد غیر متخصص نباشد، چراکه ممکن است به دلیل اینکه فرد به تازگی تحت عمل قرارگرفته شده، هنوز آثار دیررس عمل را تجربه نکرده باشد.
۶. تجربه همکاران جراح در این عمل، بسیار ضروری می‌باشد که مستلزم زمان و سالیان طولانی کار جراحی می‌باشد و در مدت زمان ۱ یا ۲ سال به دست نمی‌آید و هرچه سابقه طولانی‌تر باشد، اطمینان بیشتری حاصل می‌گردد.
۷. هدف در اعمال جراحی چاقی فقط ایجاد کاهش وزن نمی‌باشد، بلکه باید روشی انتخاب و تکنیک‌هایی به کار گرفته و تمهیداتی اعمال شود که ساختار ارگانیکی ارگان‌های دیگر به خطر نیفتد، مثلاً اگر یکسری اصول رعایت نشود و فرد با کاهش وزن شدید و سریعی در مدت کوتاهی مواجه شود، فرد دچار عوارض شدید گوارشی و بیرونروی مداوم یا برعکس، دچار کبد چرب شدید یا نارسائی کلیوی یا دچار عوارض اسکلتی و پوکی استخوان و … خواهد شد.
۸. افراد چاق بدانند که بهترین روش برای آن‌ها ممکن است با بهترین روش برای دیگری متفاوت باشد، یعنی نمی‌توان تنها یک روش را به عنوان بهترین روش برای همه در نظر گرفت.
۹. اعمال جراحی بیماران چاق روش‌های مختلفی دارد. به عنوان مثال، گاستریک بای پاس، اسلیوگاسترکتومی، گاستریک بایندینگ، دودنال سویچ و …، و هرکدام ممکن است برای فردی بهترین روش باشد و برای دیگری غیرمفید.
۱۰. و در پایان بهترین روش درمان چاقی عبارت است از رژیم توأم با ورزش و در کنار آن مشاوره تغذیه و گاهی مشاوره پزشکان اعصاب؛ که در صورت تلاش و جدیت به روش فوق و ناموفق شدن توصیه به اعمال جراحی چاقی می‌گردد.

 

منبع: ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

 

https://t.me/FattyLiverIr

کلانژیت صفراوی اولیه چیست؟

کلانژیت صفراوی اولیه که قبلا سیروز صفراوی اولیه گفته می شد ، یک بیماری پیشرونده مزمن کبدی می باشد که باعث تخریب مجاری صفراوی، کاهش تولید اسید صفراوی، سیروز و در نهایت نقص عملکرد کبدی می شود.

کلانژیت صفراوی اولیه یک بیماری توقف مزمن صفراست که به دلیل انهدام پیشرونده مجاری کوچک و متوسط صفراوی داخل کبد، به وجود می‌آید. در این بیماری مجاری صفراوی بزرگ‌تر کناری، سالم باقی می‌مانند.

این بیماری به کندی پیشرفت می‌کند تا اینکه نهایتا ممکن است منجر به سیروز کبدی (مرگ سلول‌های کبدی و به حالت پلاستیکی درآمدن کبد)، افزایش فشار خون ورید باب، نیاز به پیوند کبد می‌گردد.

علت کلانژیت صفراوی اولیه
دلیل مشخصی برای بروز این بیماری وجود ندارد، اما به نظر می رسد که این بیماری جزء بیماری های خودایمنی می باشد.
افرادی که دچار این مشکل می باشند، اغلب به مشکلاتی مانند آرتریت روماتوئید، بیماری خودایمنی تیروئید (هاشیموتو)، اسکلرودرما و سندروم شوگرن نیز مبتلا هستند.

میزان شیوع
حدود ۹۵ درصد از مبتلایان به بیماری را زنان بین سنین ۳۰ تا ۶۰ سال تشکیل می دهند که ممکن است یک زمینه خانوادگی برای ابتلا به این بیماری در آنها وجود داشته باشد، هر چند که این بیماری جزء بیماری های ارثی محسوب نمی شود.

خارش شدید بدن معمولاً جزء علایم این بیماری می باشد، طوری که در اثر خارش زیاد، پوست بدن زخم می شود

علائم
در ابتدا بسیاری از مبتلایان به این بیماری، بدون علامت می باشند و چندین علامت اولیه مانند خستگی، خشکی چشم ها و دهان در آنها مشاهده می شود.
خارش شدید بدن معمولاً جزء علایم این بیماری می باشد، طوری که در اثر خارش زیاد، پوست بدن زخم می شود.
مبتلایان ممکن است درجاتی از درد مفاصل و یا درد استخوان، تهوع مکرر، وجود درد در سمت راست بالای شکم و احتباس مایعات را بیان کنند.
علایــم پیشرونده سیروز صفراوی اولیه شامل ادرار تیره رنگ، مدفوع کم رنگ یا خاکی رنگ، افزایش کبودی و خونریزی، واریس مری و زردی یا یرقان می باشد.

عوارض کلانژیت صفراوی اولیه
در بیماری سیروز صفراوی اولیه، کاهش اسید صفراوی لازم برای هضم مواد غذایی منجر به سوء جذب ویتامین های محلول در چربی (آ، د، ای و کا) و گاهی اوقات باعث کمبود ویتامین، افزایش سطح کلسترول خون، افزایش چربی خون، استئاتوره (مدفوع چرب) و پوکی استخوان می شود.
افزایش سطح سمی آمونیاک در نتیجه کاهش عملکرد کبدی و کاهش تجزیه مواد نیتروژنی مانند پروتئین ها، باعث ایجاد آنسفالوپاتی در حد کاهش شدید سطح هوشیاری و کما می شود.

راه های تشخیص بیماری
تست های آزمایشگاهی نشان دهنده افزایش سطح سرمی آلکالین فسفاتاز و افزایش ترانس آمیناز و همچنین افزایش غلظت آنتی بادی ضد سلولی می باشد.
در این بیماران سطح بیلی روبین خون تا مراحل انتهایی بیماری ممکن است درحد طبیعی خود باقی بماند.
تشخیص نهایی سیروز صفراوی اولیه، بر اساس بیوپسی (نمونه برداری) از کبد می باشد.

درمان کلانژیت صفراوی اولیه
درمان قطعی برای بیماری وجود ندارد، هر چند که پیوند کبد در مبتلایان به نوع پیشرفته بیماری موثر بوده است.
درمان بر اساس افزایش کیفیت زندگی و کاهش احتیاج به پیوند کبد پایه گذاری می شود.

داروهای کلانژیت صفراوی اولیه
داروهایی مثل کولشی‌سین و متوتروکسات در افزایش عملکرد کبد موثرند.
نتایـج نهایی تحقیقات نشان می دهند که تنها دارویی به نام ursodeoxycholic acid در کاهش میزان پیشرفت این بیماری تاثیر دارد
کلستیرامین رزین و ریفامپین در کنترل خارش پوستی موثرند.
داروهای موضعی مثل سارنا (Sarna) و استحمام کوتاه مدت در کاهش و تسکین علائم بیماری موثرند.

توصیه های غذایی
بیماران باید از مصرف غذاهای حاوی ادویه و همچنین غذاهای تند اجتناب کنند و جهت کاهش خارش از لباس های نخی گشاد با رنگ روشن و سبک استفاده کنند.
بعضی بیماران نیازمند جایگزینی ویتامین های A و D و K و همچنین کلسیم ناشی از سوء جذب و کمبود این مواد می باشند.
تخریب مسیر صفراوی باعث اختلال در هضم غذاهای چرب می شود. در نتیجه بیماران باید رژیم غذایی کم چرب را رعایت کنند.
مبتلایان باید از مصرف الکل به جهت احتمال آسیب کبدی پرهیز نمایند.
شرکت در گروههای حمایتــی باعـث کاهش اضطراب در بیماران می شود.

منبع: نیره ولدخانی، بخش سلامت تبیان همراه با اصلاحات

 

https://t.me/AutoimmunIr

بیماران خودایمنی عزیز به آینده امیدوار باشید/محققین برای کشف دقیق بیماری در حال تلاش هستند

طی سال‌های اخیر موارد بسیار زیادی از بیماری خودایمنی (بیماری‌ای که در آن دستگاه ایمنی بدن برخی اعضا را به عنوان بیگانه شناخته و به آن‌ها حمله می‌کند) مشاهده شده است که به دلیل خاموش بودن این بیماری و این که صرفاً اخیراً نسبت به این بیماری آگاهی‌بخشی عمومی انجام می‌شود، بسیاری از این بیماران مدت‌های مدیدی را در بیمارستان‌ها و در صف مطب پزشکان گذرانده‌اند تا بالاخره به درستی مورد معاینه قرار بگیرند. یکی از این بیماران به نیویورکر گفته: «من به همان شکلی بیمار شدم که همینگوی می‌گفت آدم ورشکسته می‌شود: به آرامی و سپس ناگهان.»

بیماری خودایمنی، یک وضعیت التهابی مزمن است که توسط خود سلول‌های ایمنی بدن ایجاد می‌شود. این سلول‌ها به اشتباه گمان می‌کنند که بدن در خطر است و به همین دلیل به بافت‌های سالم حمله‌ور می‌شوند. هپاتیت خودایمنی، رماتیسم مفصلی و تیروئیدیت هاشیموتو تنها سه نمونه از صدها بیماری‌ای هستند که در این دسته‌بندی قرار می‌گیرند.

نتایج برخی مطالعات جدید

پژوهشگران برای انجام این مطالعه، روی موش‌های آزمایشگاهی تغییرات ژنتیکی‌ای انجام دادند که آنان را نسبت به بیماری خودایمنی آسیب‌پذیر ساخت. آنان سپس باکتری معده را بررسی کردند تا ببینند کدامشان ملتهب شده یا در تولید آنتی‌بادی‌های محرک سیستم خودایمنی دخیل هستند. مشخص شد که مجرم Enterococcus gallinarum است.

آنان وقتی سلول‌های کشت‌شده‌ی کبد افراد سالم را با افرادی که بیماری خودایمنی داشتند مقایسه کردند، در گروه اخیر آثاری از Enterococcus gallinarum را یافتند.

جالب این‌جاست که پژوهشگران نه تنها منشأ مشکل را پیدا کردند، بلکه روش‌هایی برای کاهش آثار بیماری خودایمنی نیز یافتند. آنان موفق شدند با استفاده از واکسن و آنتی‌بیوتیک رشد Enterococcus gallinarum را متوقف کنند و بدین ترتیب آثار بیماری محو شد. آنان امیدوارند که این تحقیقات به درمان انواع خاصی از بیماری خودایمنی همچون بیماری خودایمنی کبد منجر شود.
منبع: کرونوس

پیام این مقاله: بیماران خودایمنی عزیز به آینده امیدوار باشید. محققین برای کشف دقیق بیماری در حال تلاش هستند.

دکتر علویان

https://t.me/AutoimmunIr

بیماری روماتیسم مفصلی در بیماران مبتلا به هپاتیت خودایمنی

روماتیسم مفصلی نوعی اختلال خود ایمنی بوده که با علائم مختلفی مانند تورم، التهاب، تب، سوزش و غیره همراه است. در این مطلب قصد داریم با علائم روماتیسم مفصلی بیشتر آشنا شویم. با ما همراه باشید.
به گزارش گروه رسانه های دیگر آنا،روماتیسم مفصلی نوعی اختلال خود ایمنی بوده که باعث التهاب مزمن مفاصل می‌شود. این بیماری ابتدا به صورت آهسته و با علائم کم پدیدار شده و سپس با گذشت ماه‌ها پیشرفت می‌کند. علائم این بیماری مزمن، معمولا در هر دو طرف بدن ظاهر شده، در هر فردی متفاوت است و ممکن است روز به روز تغییر کنند.
علائم روماتیسم مفصلی چیست؟
خستگی: قبل از بروز علائم دیگر، ممکن است به طور غیرمعمول دچار خستگی زیاد شوید. احساس خستگی می‌تواند هفته‌ها یا ماه‌ها پیش از شروع علائم دیگر، پدیدار شود. گاهی اوقات احساس خستگی با احساس ناخوشی و یا حتی افسردگی نیز می‌تواند همراه باشد.
احساس سفتی و چوب شدگی در صبح: احساس سفتی و چوب شدگی در صبح، اغلب نشانه اولیه روماتیسم است. اگر این سفتی به مدت چند دقیقه طول بکشد، معمولا نشانه‌ای از فرم حاد شونده روماتیسم است. اگر این سفتی به مدت چند ساعت طول بکشد، نشانه‌ای از آرتروز التهابی بوده که نوعی از روماتیسم مفصلی است. همچنین ممکن است پس از چرت زدن یا نشستن نیز، دچار احساس سفتی شوید.

سفت شدن مفاصل: سفت شدن یک یا چند مفصل کوچک، از اولین علائم روماتیسم مفصلی است. این حالت می‌تواند در هر زمان از روز روی دهد. به طور معمول، سفت شدن مفاصل از دست ها شروع می‌شود. معمولا این حالت به طور آرام پدیدار شده، هرچند می‌تواند به طور ناگهانی نیز روی داده و در طول یک یا دو روز، چندین مفصل را تحت تاثیر قرار دهد.

درد مفاصل: سفتی مفاصل اغلب با احساس درد هنگام لمس همراه است. این شرایط بر روی هر دو طرف بدن به طور مساوی تأثیر می‌گذارد. در اوایل شروع بیماری، احساس درد ابتدا در انگشتان و مچ دست پدیدار می‌شود. این احتمال نیز وجود دارد که در زانو، پا، مچ پا و یا شانه‌های‌تان نیز احساس درد را تجربه کنید.

تورم مفاصل: التهاب ملایم مفاصل در اوایل شروع بیماری، امری شایع بوده و باعث می‌شود که مفاصل بزرگتر از حد معمول شوند. همچنین این تورم باعث می شود که به هنگام لمس مفاصل، احساس گرما به شما دست دهد.

تب: اگر هم زمان با درد و التهاب مفاصل، دچار تب خفیف شوید، این عارضه علامتی برای شروع روماتیسم مفصلی است. هرچند تب بالای ۳۸ درجه، می‌تواند نشانه‌ای از یک بیماری دیگر یا عفونت نیز باشد.

احساس بی حسی، گزگز و سوزش: التهاب تاندون‌ها می‌تواند بر روی اعصاب فشار وارد کند. این حالت می‌تواند منجر به بی حسی، گزگز و یا احساس سوزش در دست شده که به آن سندرم تونل کارپال گفته می‌شود. همچنین در زمان حرکت، ممکن است ساییده شدن غضروف آسیب دیده به مفاصل، باعث ایجاد نوعی صدا در دست‌ها و پا‌های شما شود.

کاهش فعالت‌های حرکتی: التهاب مفاصل می‌تواند باعث بروز تغییر شکل یا بی ثباتی در تاندون‌ها و رباط‌ها شود. با پیشرفت بیماری، ممکن است دیگر نتوانید برخی از مفاصل خود را خم یا راست کنید. اگر چه ممکن است فعالیت‌های حرکتی باعث ایجاد درد در شما شوند، اما باید به طور منظم و ملایم ورزش کنید.
دیگر علائم روماتیسم مفصلی عبارتند از:

  1. ضعف عمومی یا احساس رخوت
  2. خشک شدن دهان
  3. خشکی، خارش یا تورم چشم‌ها
  4. ترشحات چشم
  5. اختلال در خواب
  6. بروز درد در قفسه سینه به هنگام نفس کشیدن (ذات الجنب)
  7. ایجاد برآمدگی‌های سفت در زیر پوست دست
  8. از دست دادن اشتها

کاهش وزن
در صورت مشاهده علائم روماتیسم مفصلی، بهتر است برای تشخیص قطعی، به پزشک مراجعه کنید.
منبع: ستاره سلامت

 

https://t.me/AutoimmunIr

اختلالات تیروئید خود ایمنی(بیماری گریوز)/قسمت دوم

بیماری گریوز یکی دیگر از اختلالات خودایمنی بوده که در آن غده‌ی تیروئید مقادیر بیش از حد هورمون‌های تیروئیدی را تولید کرده که توسط آنتی بادی‌هایی به نام آنتی بادی گیرنده‌ی تیروتروپین تحریک می‌شود. این بیماری یک فرم از پرکاری تیرویید بوده که در آن علائمی مانند عرق کردن بیش از حد، اضطراب، افزایش حساسیت به گرما، بی‌خوابی، خستگی، ضربان قلب سریع، لرزش دست، حرکات مکرر روده و بزرگ شدن غده‌ی تیروئید توسط بیمار تجربه می‌شود. در این بیماری ممکن است فرد با وجود داشتن رژیم غذایی مناسب از کاهش وزن نیز رنج ببرد. زنان ممکن است از مشکلات قاعدگی به واسطه‌ی این بیماری رنج ببرند.

تشخیص و درمان بیماری‌های خود ایمنی تیروئیدی:
بیماری‌های تیروئیدی می‌تواند به کمک آزمایشات خون و یا روش‌های تصویر برداری مانند اسکن تیروئید سونوگرافی از تیروئید تشخیص داده شود.
تیروئید کم کار به دلیل بیماری هاشیماتو می‌تواند با کمک قرص‌ جیگزینی تیروکسین درمان شود. از آن‌جا که مواد غذایی خاصی وجود دارند که می‌توانند میزان جذب تیروکسین سنتزی را تحت تاثیر قرار دهد، اما ممکن است نیاز به استفاده از دستورالعمل‌های خاص رژیم غذایی وجود داشته باشد. از سوی دیگر، داروهای ضد تیروئیدی و درمان ید رادیو اکتیو باری درمان بیماری گریوز توصیه می‌شود. ید رادیواکتیو به تخریب فعالیت بیش از حد سلول‌های تیروئیدی کمک کرده و ممکن است باعث کاهش عملکرد تیروئیدی گردد. در صورتی‌که عملکرد غده‌ی تیروئید به میزان قابل توجهی کاهش یابد، ممکن است نیاز به استفاده از قرص‌های هورمونی سنتزی باشد.
مسدود کننده‌های بتا و داروهای دیگری نیز ممکن است برای کاهش علائم بیماری‌های تیروئیدی تجویز شود. برداشتن غده‌ی تیروئید تنها در شرایط نادر، هنگامی که درمان دارویی جوابگو نیست، صورت می‌گیرد. از آن‌جا که دیگر بیماری‌های خود ایمنی مانند بیماری سلیاک، آرتریت روماتوئید، بیماری آدیسون یا ویتیلیگو نیز می‌تواند با بیماری خود ایمنی تیروئیدی به وجود آید، باید بررسی‌های پزشکی انجام شود و سطوح هورمون تیروئید در فواصل منظم تحت نظارت قرار گیرد.
یک بیماری خود ایمنی تیروئیدی می‌تواند اثرات جدی بر سلامت فرد داشته باشد. بنابراین مهم است که این بیماری در مراحل اولیه تشخیص داده شود. تاخیر در تشخیص و درمان بیماری‌های تیروئیدی ممکن است بر کیفیت زندگی فرد تاثیر منفی بگذارد.

منبع:راسخون

https://t.me/AutoimmunIr

اختلالات تیروئید خود ایمنی/قسمت اول

اختلالات تیروئید خود ایمنی یک نوع بیماری بوده که در آن آنتی بادی تولید شده توسط سیستم ایمنی غده‌ی تیروئید را مورد هدف قرار می‌دهد.

غده‌ی تیروئید یک غده‌ی کوچک و پروانه‌ای شکل بوده که درست زیر سیب آدم در پایین گردن قرار دارد. این غده بخشی از سیستم درون ریز بدن انسان می‌باشد. تیروکسین و تریودو تیروکسین دو هورمونی بوده که توسط غده‌ی تیروئید تولید می‌شود. این هورمون نقش حیاتی در تنظیم دما، متابولیسم و رشد کلی بدن ایفاء می‌کند. ترشح این هورمون‌ها وابسته به ترشح هورمون تحریک کننده‌ی تیروئید توسط غده‌ی هیپوفیز می‌باشد. در صورتی‌که غده‌ی تیروئید نتواند این هورمون‌ها را به درستی ترشح کند، فرد احتمالا از مشکلات سلامتی رنج خواهد برد. افرادی که از اختلالات مربوط به غده‌ی هیپوفیز و یا کمبود ید رنج می‌برند، قطعا در معرض ابتلا به خطرات مربوط به توسعه‌ی مشکلات غده‌ی تیروئید می‌باشند. اختلالات تیروئیدی می‌تواند به عدم توانایی سیستم ایمنی در تمایز یابی بین سلول‌های خارجی و فولیکو‌ های تیروئید نسبت داده شود. چنین اختلالاتی از نظر پزشکی به عنوان بیماری‌های خودایمنی تیروئید به آن‌ها اشاره می‌شود.

اختلالات تیروئیدی
هیپوتیروئیدیسم و هیپرتیروئیدیسم اصطلاحات پزشکی بوده که به منظور توصیف مشکلات مربوط به غده‌ی تیروئید استفاده می‌شود. هنگامی که غده‌ی تیروئید دارای فعالیت بیش از حد باشد، شروع به ترشح مقادیر زیادی از این هورمون کرده که در این صورت گفته می‌شود که فرد از هیپرتیروئیدیسم رنج می‌برد. علائمی که ممکن است به فرد واسطه‌ی این بیماری تجربه کند، شامل کاهش وزن، خستگی، افسردگی، لرزش دست، حرکات مکرر روده، نگرانی، تغییر در میل جنسی، بی‌خوابی و مشکلات رفتاری می‌باشد. از سوی دیگر، هنگامی که غده‌ی تیروئید کند عمل کند، مقادیر کافی از هورمون تیروئیدی تولید نخواهد کرد که در این صورت گفته می‌شود که فرد به هیپوتیرودیسم مبتلاست. علائمی که این بیماران تجربه می‌کنند، شامل خستگی بیش از حد، عدم تحمل به سرما، خشکی پوست، خارش در اطراف چشم، افسردگی، از دست دادن اشتها، ناخن‌های شکننده، ریزش مو و متابولیسم آهسته می‌باشد. تیروئیدیت یا التهاب غده ی تیروئید و گواتر یا تورم در غده‌ی تیروئید از جمله مشکلات تیروئیدی بوده که معمولا به ودلیل واکنش خودایمنی غیر نرمال رخ می‌دهد. تشکیل سلول‌های سرطانی یا گره‌های تیروئیدی نیز از جمله مشکلات جدی بوده که می‌تواند به صورت جانبی عملکرد غده‌ی تیروئید را تحت تاثیر قرار دهد.

علائم بیماری تیروئید خود ایمنی:
همانطور که قبلا ذکر شد، یک بیماری خود ایمنی هنگامی که آنتی بادی‌ها نتوانند بین سلول‌های خود بدن و سلول‌های خارجی تمایز ایجاد کنند، اتفاق افتاده و در این شرایط آنتی بادی‌ها به سلول‌های بدن حمله می‌کنند. یک بیماری غده‌ی تیروئید هنگامی که آنتی بادی‌ها این غده را مورد هدف قرار می‌دهند، تشخیص داده می‌شود. تیروئیدیت هاشیمتو، بیماری گواتر، تیروئیدیت هشیتوکسیکوئید و آتروفیک خود ایمنی همگی از موارد مربوط به بیماری تیروئیدی می‌باشند. ژن‌های توارثی یا عوامل محیطی می‌تواند مستعد ابتلاء فرد به چنین واکنش‌های ایمنی باشد. تنش یا عدم تعادل هورمونی نیز ممکن است محرک بروز این بیماری باشد. در این‌جا برخی اطلاعات در رابطه با علائم هر یک از این بیماری ها را ارائه می‌دهیم.

بیماری هاشیموتو:
این بیماری به عنوان تیروئیدیت هاشیموتو نیز شناخته می‌شود و توسط التهاب غده‌ی تیروئید تشخیص داده می‌شود. این بیماری توسط ترشح ناکافی هورمون‌های تیروئیدی مشخص می‌شود. افرادی که سابقه‌ی خانوادگی ابتلاء به بیماری هاشیموتو را دارا می‌باشند، در معرض افزایش خطر ابتلاء به این بیماری قرار دارند. اگرچه اعتقاد بر این است که عوامل ژنتیکی نیز یکی از علل این بیماری می‌باشد.
علائم این بیماری با علائمی که افرادی به واسطه ی بیماری هیپوتیروئیدیسم تجربه می‌کنند، تفاوتی ندارد. افسردگی، دردهای عضلانی، افزایش حساسیت به سرما، خشکی پوست، خستگی، افزایش وزن، چهره‌ی پف کرده و گرفتگی صدا برخی از علائمی بوده که ممکن است در طی بروز این بیماری تجربه می کنند.

 

منبع:راسخون

https://t.me/AutoimmunIr

رفع کمبود داروی آزاتیوپرین

فع کمبود داروی آزاتیوپرین تا سه‌شنبه آینده

دکتر شانه‌ساز رئیس سازمان غذا و دارو:

🔸واردات داروی آزاتیوپرین به‌دلیل مشکلات نقل و انتقالات ارزی با چالش روبرو شد که برای واردات فوریتی اقدام کرده‌ایم.

🔸 این دارو از شنبه در شرکت‌های پخش و از سه‌شنبه در داروخانه‌ها موجود خواهد بود.

🔸 آزاتيوپرين داروی كمكی برای جلوگيری از رد پيوند كليه، كبد و لوزالمعده و همچنین درمان آرتریت روماتوئید شدید و کولیت روده مصرف می‌شود.

◀️گفتنی است این موضوع، علی رغم آن است که نام این دارو در لیست کمبودهای دارویی وزارت بهداشت اعلام نشده بود و با هشدارهای دکتر سید موید علویان، توجه به کمبود این دارو مورد اهتمام قرار گرفت.

 

با همانژیمای کبدی بیشتر آشنا شوید

همانژیوم یا توده خوش خیم کبدی چیست؟ | شایع ترین توده کبدی را بشناسید!

همانژیوم یا توده خوش خیم کبدی چیست؟ | همانژیوم کبدی یا توده های خوش خیم، شایع ترین توده های کبدی هستند که در ۷ درصد از افراد جامعه دیده می شوند. اکثر مبتلایان به همانژِیوم یا توده خوش خیم کبدی، بانوان هستند. متن زیر درباره همانژیوم یا توده خوش خیم کبدی را بخوانید و با شایع ترین توده کبدی آشنا شوید!

همانژیوم شایع‌ترین توده خوش‌خیم کبدی می باشد و در ۷ % جمعیت دیده می شود . همانژیوم کبدی در واقع کلافه عروقی است که در اثر تجمع غیر طبیعی عروق بوجود می آید و اغلب مادر زادی می باشد. در تمام گروه های سنی و در هر دو جنس مشاهده میشود اما بیشترین سن مشخص شدن همانژیوم کبدی ۳۰ تا ۵۰ سالگی میباشد. شیوع آن در زنان ۳ برابر بیشتر از مردان می باشد . همانژیوم های کبدی اغلب منفرد بوده و اندازه کوچکتر از ۵ سانتیمتر دارند و در لوب راست کبدی قرار دارند ولی ممکن است متعدد باشند .

علایم همانژیوم‌ کبدی چیست ؟

اندازه اغلب همانژیوم‌ ها کوچکند و علامت ایجاد نمیکنند و معمولا در جریان انجام بررسی سونوگرافی به هر دلیل دیگر، بطور اتفاقی کشف میشود . اکثر افرادی که دارای همانژیوم کبدی می باشند هیچوقت دچارعلامت وعارضه نمی شوند و به درمان نیاز پیدا نمی کنند مگر اینکه اندازه آن بزرگتر باشد که در اینصورت شخص ممکن است دچار درد مبهمی در قسمت بالا و راست شکم شود و یا تهوع و استفراغ داشته باشد. به ندرت ممکن است همانژیوم کبدی پاره شده و به داخل حفره شکم خونریزی کند.

ریسک فاکتورهای همانژیوم کبدی چیست ؟

۱-جنس مونث : شیوع همانژیوم در خانمها بیشتر از آقایان می باشد.

۲-حاملگی : در طی حاملگی اندازه همانژیوم کبدی بزرگتر میشود.

۳-مصرف استروژن : با مصرف استروژن اندازه همانژیوم کبدی بزرگتر میشود.

آیا خانمهای مبتلا به همانژیوم کبدی میتوانند باردار شوند ؟

حاملگی برای افراد مبتلا به همانژیوم قدغن نمی باشد. هر چند که در طی بارداری ممکن است اندازه توده مقداری بزرگتر بشود.

همانژیوم کبدی چطور تشخیص داده میشود ؟

وقتی بر اساس یافته سونوگرافی به همانژیوم کبدی مشکوک شدیم جهت تایید تشخیص می توان از CT اسکن تری فازیک با تزریق وریدی ماده حاجب یا MRI استفاده نمود.

آیا افراد مبتلا به همانژیوم کبدی نیاز به پیگیری و تحت نظر دارند؟ پس از تایید تشخیص همانژیوم کبدی توصیه میشود ۶ و ۱۲ ماه بعد سونوگرافی مجدد جهت ارزیابی اندازه توده انجام شود اگر تغییری در اندازه توده دیده نشود فاصله بررسی ها بیشتر میشود. اگر اندازه توده بیشتر از ۱۰ سانتی متر باشد سونوگرافی سالانه توصیه میشود.

در چه مواردی همانژیوم کبدی نیاز به درمان دارد ؟

در موارد زیر درمان جراحی توده توصیه میشود:

۱) همانژیوم کبدی بزرگ باشد و موجب درد و ناراحتی بیمار شود
۲) با اثر فشاری روی اعضا مجاور ایجاد مشکل نماید
۳) احتمال پارگی بیشتر باشد

 

https://t.me/HemangiomaIran