بایگانی دسته ی توصیه های پزشکی

یک فوق‌تخصص گوارش با تاکید بر اینکه کم تحرکی و مصرف غذاهای چرب احتمال ایجاد سنگ صفرا را افزایش می‌دهد، گفت: برداشتن کیسه صفرا عوارضی برای بیمار ندارد.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از فارس، صدیف درویش‌مقدم در رابطه با بیمار‌های شایع کیسه صفرا اظهار داشت: کیسه صفرا نقش جمع‌آوری صفرا پس از ترشح از کبد را دارد و بعد از آن در موقعیت مناسب همزمان با غذا خوردن وارد روده باریک شده و برای هضم و جذب غذا در بدن مورد استفاده قرار می‌گیرد.
وی افزود: بیشترین مشکل کیسه صفرا سنگ صفرا است که این سنگ به دلایل مختلفی همچون بر هم خوردن نسبت کلسترول موجود در صفرا و بعضی از عواملی که مانع رسوب کلسترول داخل صفرا می‌شود ایجاد شده و بروز مشکل برای افراد را به همراه دارد.
این فوق تخصص گوارش ادامه داد: در شرایطی که ترشح کلسترول بیشتر شود، کلسترول موجود در صفرا افزایش یافته و رسوب کلسترول را به همراه دارد. رسوب کلسترول به تدریج روی هم انباشته شده و سنگ صفرا را ایجاد می‌کند و در صورتی که این سنگ‌ها متراکم شود سبب ایجاد سنگ بارزتر در صفرا می‌شود.
درویش‌مقدم ابراز داشت: یکی از عوارض سنگ صفرا درد در ناحیه فوقانی و راست شکم (سمت کبد و زیر آن) است که این دردها معمولاً‌ گذرا و کمتر از نیم ساعت بوده و بیشتر به علت مصرف غذاهای چرب فرد دچار درد می‌شود.
وی گفت:‌ در صورتی که دردهای این ناحیه تکرار شود و التهاب به جداره صفرا اضافه شده باشد، التهاب کیسه صفرا را در بیمار شاهد هستیم که علائمی شدیدتر از سنگ صفرا همچون درد در زمان بیشتر را شاهدیم. همچنین دردهای ناشی از التهاب کیسه صفرا کمتر خود به خود خوب شده و عفونت هم ممکن است به کیسه صفرا اضافه شود و بیمار را با تب و مشکلات فراوان همراه سازد.
این متخصص گوارش با اشاره به اینکه در مواردی که فرد دچار درد و تب شود باید به موقع درمان شود گفت: که در اینگونه موارد درمان آن به صورت عمل جراحی و برداشتن کیسه صفرا است.
درویش‌مقدم با اشاره به اینکه بسیاری از بیماران از این مسئله واهمه داشته که پس از برداشتن کیسه صفرا دچار مشکل شوند، افزود: خوشبختانه پس از برداشتن صفرا مشکل عمده برای بیماران به وجود نمی‌آید و در قدیم برداشتن صفرا بیشتر به صورت باز، با عمل جراحی و برش روی شکم انجام می‌شد. در این روش بیمار مدت زمان بیشتری بستری بود و عوارض ناشی از عمل زمان زیادی به طول می‌انجامید که از بین رود.
وی عنوان داشت: روش جدید برداشتن صفرا از طریق لاپاراسکوپی بوده و از محاسن این روش درد کمتر پس از عمل و کاهش طول مدت بستری است. همچنین بیمار در فرصت کوتاهی می‌تواند فعالیت‌های خود را در زندگی به صورت عادی انجام دهد.
این فوق تخصص گوارش انتقال سنگ از درون کیسه صفرا به مجرای مشترک صفرایی را از دیگر بیماری‌های شایع صفرا برشمرد و گفت:‌ در زمانی که سنگ از درون کیسه به مجرای مشترک صفرایی منتقل می‌شود علائم بیماری بیشتر بوده و علاوه بر درد احتمال خطر عفونت افزایش یافته و در صورتی که این مسئله و مشکل برطرف نشود عفونت تمام بدن را فرا گرفته و خطر مرگ در بیمار افزایش می‌یابد.
درویش مقدم گفت:‌ بیشتر بیمارانی که دچار این مشکل می‌شوند سن آنها زیاد بوده و بیماری‌های دیابت، قلبی و عروقی هم دارند بنابراین خطر بیشتری در صورت درمان نشدن آنها را تهدید می‌کند.
وی با اشاره به اینکه این بیماری کلانژیت نام دارد، گفت: بیماران در صورت ابتلا به کلانژیت بستری شده و آنتی‌بیوتیک برای آنها تجویز می‌شود. همچنین اقدام مناسب درمان به دو صورت عمده برای آنها انجام می‌گیرد که در یک روش از طریق آندوسکوپی سنگ را از مجرا تخلیه و پس از آن در مرحله‌ای دیگر عمل لاپاراسکوپی انجام می‌شود.
این فوق تخصص گوارش بیان داشت:‌ در روش دیگر طی یک جلسه بیمار مورد عمل قرار گرفته و هم سنگ مجرا تخلیه شده و هم کیسه صفرا برداشته می‌شود.
درویش مقدم ادامه داد: علل ایجاد سنگ صفرا افزایش کلسترول در کیسه صفرا بوده البته این مشکل بیشتر در زمانی ایجاد می‌شود که فرد زندگی کم‌تحرک داشته و مصرف چربی‌ها در وعده‌های غذایی آن زیاد بوده است.
وی اظهار داشت:‌ نسبت فامیلی و ژنی نیز در ایجاد مشکلات صفرا بسیار موثر است و بدن برخی افراد بیشتر مستعد تشکیل سنگ صفرا بوده این مسئله به ویژه در زنان پس از سن ۴۰ سالگی و در کسانی که زایمان متعدد داشته‌اند بیشتر است.
این فوق تخصص گوارش عنوان داشت: کم‌خونی به دلیل شکسته شدن پیش از گلبول قرمز به این مفهوم که گلبول قرمز عمر آن کاسته شده و زودتر شکسته می‌شود نیز ایجاد می‌شود.
وی خاطر نشان کرد: محصولات ناشی از شکسته شدن گلبول قرمز سبب رسوب رنگدانه صفرایی شده که این رنگدانه‌های صفرایی نیز می‌تواند سبب سنگ صفرا شود که دیگر این سنگ‌ها کلسترولی نبوده و در اثر ایجاد رنگدانه تشکیل شده‌اند.

کد خبر: ۱۶۴۰۳۴ سلامت نیوز ۱۸ مهر ۱۳۹۴

آسیب های ایجاد شده در ناحیه ی کلیه ها اغلب سال ها دور از چشم می مانند؛ چون کلیه های ما قادر هستند که صرفاً با کمک ۲۰ درصد قدرت خود کار کنند بدون این که علائم بالینی خاصی نشان دهند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از سایت تبیان، باید بدانید که برخی عادت های غذایی روزمره باعث آسیب های جدی به این دو اندام لوبیایی شکل و حیاتی می شوند. در ادامه به این عادت های مخرب اشاره می کنیم.
مصرف زیاد گوشت قرمز

مصرف زیاد گوشت قرمز به ویژه گوشت گاو و غیره باعث افزایش میزان ضایعات لازم به دفع خون می شود. در واقع مصرف گوشت قرمز زیاد به معنی افزایش فشار وارده به کلیه ها است. این فشار در طولانی مدت باعث خستگی و آسیب به کلیه شده و حتی تا اختلالات جدی در عملکرد آن ها پیش می رود.
چه باید کرد؟
میزان نیاز بدن ما به پروتئین روزانه ۱ گرم برای هر کیلوگرم وزن بدنمان است. یعنی یک فرد ۶۰ کیلوگرمی روزانه به ۶۰ گرم پروتئین نیاز دارد. بنابراین لازم است که مواد غذایی حاوی پروتئین به خصوص گوشت قرمز با تعادل مصرف شوند. همین جا می گوییم که لطفاً به این سادگی ها تن به پیروی از رژیم های پرپروتئین به مدت طولانی ندهید. توجه داشته باشید که یک استیک ۱۰۰ گرمی از گوشت گاو ۲۸ گرم پروتئین وارد بدن می کند. بنابراین می توانید با این مثال میزان پروتئین دریافتی تان را تخمین بزنید.
جذب زیاد سدیم (نمک) باعث تشکیل سنگ کلیه می شود. سنگ های کلیوی ارتباط مستقیمی با میزان کلسیم تجمع یافته در کلیه دارد. میزان بالای کلسیم موجود در ادرار می تواند باعث تشکیل این سنگ ها شود.
ننوشیدن آب کافی

هر روز کلیه های ما میزان زیادی خون تصفیه می کنند و در حدود ۲ لیتر ضایعات از بدن جدا می سازند. کمبود آب بدن مشکلات جدی به خصوص برای افرادی که دچار عفونت ادراری یا سنگ کلیه هستند به بار می آورد. واقعیت این است که برای حفظ سلامت کلیه ها باید به میزان کافی مایعات و به خصوص آب نوشید. البته نوشیدن آب بیش از حد نیز باعث حفاظت هر چه بیشتر از کلیه ها نمی شود.
چه باید کرد؟

بهترین کار این است که با توجه به شرایط آب و هوایی روزانه بین ۱ تا ۲٫۵ لیتر آب و مایعات بنوشید. یادتان باشد که به محض احساس نیاز به دفع ادرار به دستشویی بروید تا از احتباس ادرار جلوگیری شود. احتباس ادرار به کلیه ها فشار وارد کرده و مانع از عملکرد درست آن ها می شود.
مصرف بی رویه ی دارو های مسکن و ضدالتهاب

مصرف بی رویه و طولانی مدت داورهای ضدالتهاب غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن و مسکن هایی مانند آسپرین و استامینوفن و غیره برای کلیه ها آسیب رسان است. داروهای ضدالتهاب باعث کاهش شستشو و تمیزی سلول های کلیوی می شوند. مصرف خودسرانه و بی رویه ی مسکن ها نیز در طولانی مدت کلیه ها را با مشکل مواجه می کنند.
عدم درمان فشار خون بالا و دیابت

پرفشاری خون و همچنین دیابت نوع ۲ دو عامل اصلی ابتلا به نارسایی کلیوی مزمن هستند. لازم است که این دو بیماری تحت کنترل در بیایند چون باعث آسیب به رگ ها و قلب شده و آبیاری سلول های کلیوی را کاهش می دهند.
چه باید کرد؟
به پزشک مراجعه کنید و آزمایش دهید. حواستان به وزنتان باشد. چاقی فشار زیادی روی عملکرد کلیوی وارد می کند. اگر دچار این دو بیماری هستید حتماً تحت نظر پزشک نسبت به کنترل آن ها اقدام کنید.
سیگار کشیدن

دخانیات به طور بالقوه نفروتوکسیک هستند. به همین دلیل نیز باعث آسیب های جدی به عملکرد کلیه ها می شوند. در واقع فلزات سنگین موجود در دود در کلیه ها تجمع کرده و در طولانی مدت بیماری زا می شوند. نتایج پژوهش ها نشان می دهند که خطر ابتلا به نارسایی کلیوی در افراد سیگاری ۴ برابر بیشتر از غیرسیگاری ها است.
چه باید کرد؟
خیلی ساده است. هر چه زودتر سیگار را ترک کنید. همیشه زمان برای بهبود و حفظ عملکرد کلیه ها وجود دارد. البته ترک سیگار به نفع همه ی ارگان های دیگر نیز هست.
تغذیه در سلامتی کلیه ها

عدم مصرف مرکبات

اگر می خواهید کلیه هایتان سالم تر بماند به سراغ مرکباتی مانند گریپ فروت یا لیموترش بروید. عدم مصرف مرکبات کافی باعث افزایش خطر تشکیل سنگ کلیه می شود.
چه باید کرد؟
نتایج پژوهشی که در روزنامه ی Nature به چاپ رسیده است نشان می دهد ترکیبات شیمیایی کمک کننده به تشکیل سنگ کلیه در افرادی که به مدت یک ماه مرکبات بیشتری مصرف کردند کاهش یافت. در نتیجه محققان توصیه می کنند که از مصرف پرتقال، گریپ فروت و لیموترش و غیره غافل نمانید.
مصرف مواد غذایی شور

نتایج بررسی های محققان American Urological Association نشان داده است که جذب زیاد سدیم (نمک) باعث تشکیل سنگ کلیه می شود. سنگ های کلیوی ارتباط مستقیمی با میزان کلسیم تجمع یافته در کلیه دارد. میزان بالای کلسیم موجود در ادرار می تواند باعث تشکیل این سنگ ها شود. علاوه بر این اگر شما از پرفشاری خون رنج می برید باید تا حد امکان مصرف سدیم را کاهش دهید.
چه باید کرد؟
تا حد امکان از مصرف زیاد نمک (سدیم) و مواد غذایی شور بپرهیزید. این میزان باید روزانه کمتر از ۱۵۰۰ میلی گرم باشد.
برای حفظ سلامت کلیه ها باید به میزان کافی مایعات و به خصوص آب نوشید. البته نوشیدن آب بیش از حد نیز باعث حفاظت هر چه بیشتر از کلیه ها نمی شود.
مصرف زیاد ملین ها

پزشکان و متخصصان حوزه ی سلامت نسبت به مصرف زیاد و خودسرانه ی ملین ها هشدار می دهند. نتایج پژوهشی که در سال ۲۰۱۰ در روزنامه ی Drugs به چاپ رسیده است نشان می دهد افرادی که در مصرف ملین ها زیاده روی می کنند (به ویژه افرادی که از اختلالات غذایی مانند بولیمی و آنورکسی رنج می برند) بیشتر در معرض تشکیل سنگ کلیه قرار دارند.
چه باید کرد؟
نتایج پژوهش ها نشان می دهند که زیاده روی در مصرف ملین ها روی جذب مواد مغذی تأثیر منفی می گذارد. بنابراین کمبود مواد مغذی و الکترولیت ها و همچنین کمبود آب بدن باعث بروز و افزایش تشکیل سنگ های کلیه می شود. در نتیجه لازم است از مصرف خودسرانه و بیش از حد ملین ها بپرهیزید. بهتر است برای رفع یبوست از روش های طبیعی استفاده کرده و آب بیشتری بنوشید.

کد خبر: ۱۶۳۸۳۴ سلامت نیوز

مدیر گروه بهداشت محیط دانشگاه علوم پزشکی لرستان گفت: ۴۰ – ۳۰ درصد افراد آلوده شده به ویروس هپاتیت علامت خاصی را نشان نمی‎دهند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایسنا،دکتر رضا سالاری بیان کرد: علائم ابتلا به هپاتیت در تمام انواع آن مشابه است؛ به این ‎صورت که اول علائم عمومی مثل بی‌اشتهایی، ضعف، خستگی، تهوع، استفراغ و درد مبهم در قسمت فوقانی و راست شکم بروز می‎کند.

وی با بیان اینکه گاهی در این مرحله تب هم وجود دارد، اضافه کرد: بعد از این مرحله زردی پیش رونده بروز می‎کند که در اثر آن ملتحمه (پرده داخلی چشم)، مخاط‎ها و پوست تمام بدن زرد می‎شود. محل زندگی و تکثیر ویروس، کبد آدمی است و محصولات آن پس از تولید به درون گردش خون می‎ریزند.

مدیر گروه بهداشت محیط دانشگاه علوم پزشکی استان افزود: بدن در برابر عفونت ویروسی از خود دفاع می‎کند و علیه آنتی‎ژن‎های ویروسی، آنتی بادی یا آنتی کر(پادتن) می‎سازد. در بسیاری از موارد، بدن با دفاع خود عفونت را دفع کرده و فقط ردپای آن به‎ ‏صورت مثبت بودن آنتی‎بادی‎ها(پادتن‎ها) مشخص می‎شود.
وی خاطرنشان کرد: در این شرایط علاوه بر رفع خطر، فرد در مقابل عفونت مجدد مصون می‎شود و به اصطلاح خود واکسینه شده است.

سالاری تصریح کرد: تمام افراد آلوده شده با این ویروس علایم بیماری حاد را نشان نمی‌دهند. ۳۰ تا ۴۰ درصد افراد آلوده شده، علامت خاصی را نشان نداده و معمولا علایم حدود چهار تا شش هفته بعد از ورود ویروس بروز می‌کند. مانند هپاتیتA افراد آلوده شده با ویروس هپاتت B حاد احساس بیماری می‌کنند و قادر به انجام کاری نیستند.

وی با بیان اینکه کمتر از یک درصد افراد آلوده، این بیماری را به شکل خیلی شدید و سریع نشان می‌دهند؛ اظهار کرد: این موضوع منجر به از کار افتادن کبد و مرگ می‌شود. اگر دستگاه ایمنی نتواند بیماری را تا شش ماه مراقبت کند، شخص علایم هپاتیت مزمن را نشان می‌دهد. ممکن است نشانه‌های هپاتیت مزمن مشابه هپاتیت حاد باشد. معمولا در افرادی که چندین سال است مبتلا به بیماری هستند، گروهی از علایم اضافی را نشان می‌دهند. این علایم شامل کهیر، جوش‎های پوستی، آرتریت، سوزش یا مورمور کردن در بازوها و پاها است.

دوشنبه, مهر ۱۳, ۱۳۹۴