بایگانی ماه آگوست, 2019

بامیه با نام علمی Hibiscus به خانواده پنیرک تعلق دارد. بامیه با داشتن مواد مغذی با ارزشی مانند ویتامین‌های C ,A و گروه B از جمله: اسیدفولیک B5 ، B2، B6 و عناصری از قبیل: منگنز، کبالت، کلسیم، فسفر و پتاسیم، فیبر و ماده لزج، اثرات مثبت فراوانی بر سلامت انسان دارد.
فیبر موجود در بامیه، نمایه گلایسمی پایینی به آن می‌دهد، یعنی به سرعت قند خون را بالا نمی‌برد. بدین ترتیب که سرعت جذب قند را کاهش داده و به حفظ قند خون کمک می‌کند، بنابراین برای افراد مبتلا به دیابت مفید می‌باشد. موسیلاژ یک نوع فیبر موجود در بامیه می‌باشد که از طریق متصل شدن با نمک‌های صفراوی و اسیدهای چرب، موجب کاهش کلسترول و پروفایل لیپیدی خون می‌شود و برای بیماران قلبی و هایپرلیپیدمی توصیه می‌گردد. اثر بامیه در کاهش کلسترول خون، یکی از خصوصیات بسیار مفید این سبزی است.
یکی از عوارض رژیم‌های کاهش وزن ابتلا به یبوست می‌باشد که مصرف بامیه هم مانع یبوست می‌شود و هم به روند کاهش وزن کمک می‌کند.
نکات مهم :
برای حفظ اثرات مفید بامیه و آنزیم‌های هضمی آن، باید آن را خیلی کم بپزید، یعنی با حرارت کم یا با بخار ملایم پخته شود، ولی اگر خواستید آن را سرخ کنید، از مقدار کمی روغن زیتون یا روغن گیاهی برای سرخ کردن آن استفاده کنید
کلسیم موجود در بامیه نیز می‌تواند برای جلوگیری از پوکی استخوان موثر باشد.
فیبر موجود در بامیه بر باکتری‌های مفید روده موثر است.
استفاده از بامیه به علت داشتن پتاسیم بالا به افراد مبتلا به بیماری‌های کلیه توصیه نمی‌شود.
منبع: تبیان

https://t.me/FattyLiverIr

دکتر سید موید علویان ضمن هشدار به کسانی که سابقه رفتار پرخطر مانند اعتیاد تزریقی، خالکوبی در محیط غیربهداشتی و خدمات پزشکی و دندانپزشکی در محل‌های نامطمئن دارند، نشانه‌های ابتلا به این بیماری را تشریح کرد.
دکتر موید علویان در گفت‌وگو با ایسنا، درباره آخرین وضعیت ابتلا به هپاتیت سی در کشور گفت: در سال ۱۳۷۹ در زندان‌های کشور اپیدمی هپاتیت سی حدود ۲۰ درصد بود که با توزیع سرنگ یکبار مصرف بین زندانیان و تغییر اعتیاد آنها از تزریقی به خوراکی این بیماری تا حدودی کنترل شد. در حال حاضر حدود ۱۰ درصد از زندانیان کشور به هپاتیت سی مبتلا هستند. تخمین زده می‌شود که حدود ۲۰۰ هزار بیمار مبتلا به هپاتیت سی در ایران وجود دارند که بیشتر آنها هنوز شناخته نشده‌اند.
وی ادامه داد: اگرچه هپاتیت سی بیماری خطرناکی است ولی با درمان مناسب و تحت پیگیری بودن منظم پزشک و مراقبت بیمار از خود این افراد می‌توانند زندگی فعال و عادی داشته باشند؛ اما باید بدانیم که پیشگیری بسیار آسانتر و کم هزینه‌تر از درمان است.
علویان استفاده از سرنگ مشترک برای تزریق مواد مخدر، خالکوبی، حجامت، تاتو، سوراخ کردن گوش، خدمات پزشکی و دندانپزشکی در محل‌های نامطمئن و با وسایل آلوده، دریافت خون یا عضو اهدایی آلوده قبل از سال ۷۵، تماس پزشکان و کارکنان مراکز بهداشتی درمانی با خون فرد آلوده را از عوامل انتقال هپاتیت سی عنوان کرد.
وی ادامه داد: در موارد نادر از مادر آلوده به این ویروس بیماری به نوزاد در حین زایمان منتقل می‌شود. اگر کسی به ابتلای خود به هپاتیت سی مشکوک است از اهدای خون خودداری کند. شایع‌ترین راه انتقال هپاتیت سی روش تزریقی است که بیش از ۵۰ درصد موارد را شامل می‌شود. انتقال این ویروس از راه جنسی نسبت به هپاتیت بی کمتر است. همچنین شیردهی نیز موجب انتقال این بیماری نمی‌شود.
علویان درباره علائم و نشانه‌های ابتلا به این بیماری گفت: دو نوع هپاتیت سی وجود دارد. نوع اول هپاتیت سی حاد نامیده می‌شود و به معنی عفونت کوتاه مدت است. علائم این مرحله شبیه آنفلوآنزای خفیف است. نوع دوم هپاتیت سی مزمن است و فرد دچار عفونت جدی‌تر و طولانی‌تری می‌شود. بیشتر بیماران وارد مرحله مزمن می‌شوند ولی همچنان بدون علامت باقی می‌مانند. به همین دلیل در بسیاری از موارد دیده می‌شود که فرد تا ۱۵ سال یا بیشتر تشخیص داده نشده باقی می‌ماند و به صورت اتفاق بعد از اهدای خون یا بررسی کامل پزشکی متوجه ابتلا به این بیماری می‌شود.
علویان، “خستگی، تب، اندک سردرد، گلودرد خفیف، کاهش اشتها، تهوع، استفراغ، درد قسمت فوقانی راست شکم (روی کبد) درد مفاصل، خارش پوست، درد عضلانی، ادرار پررنگ و زردی پوست و سفیدی چشم بیمار” را از نشانه‌های ابتلا به این بیماری تنها در موارد حاد معرفی کرد.
وی افزود: هپاتیت سی به آهستگی موجب آسیب کبد بیمار می‌شود. حدود ۸۵ درصد افرادی که وارد مرحله مزمن بیماری می‌شوند پس از ۲۰ تا ۳۰ سال یا بیشتر دچار آسیب شدید کبد و سیروز کبدی می‌شوند، قرمزی کف دست‌ها، تورم شکم، پاها و صورت، تجمعی از عروق خونی زیر پوست، خونریزی واریسی، آسیب دستگاه عصبی و مغز از نشانه‌های سیروز کبدی هستند.
بیایید با کمک به بیماران هپاتیت در تشخیص و درمان سهمی در ریشه کنی بیماری در ایران داشته باشید.

https://t.me/HepatitisCiran

تشخیص

تشخیص استئوپروز معمولاً به دنبال یک شکستگی بالینی حاد یا انجام آزمایش سنجش تراکم استخوان مسجل می‌شود رادیوگرافی‌ها می‌توانند شکستگی فشاری مهره‌ها را نشان دهند ولی شواهد پرتونگاری کاهش توده استخوانی تا هنگامی که ۳۰٪ از توده استخوان تحلیل نرفته، ایجاد نمی‌شود. عکس‌های پرتونگاری شاخص خوبی برای تشخیص استئوپروز نیستند زیرا نفوذ کم یا بیش از حد اشعه در فیلم عکاسی روی کیفیت آن تأثیر می‌گذارد، از این‌رو رادیوگرافی‌ها راهنماهای خوبی برای پی بردن به استئوپروز نیستند و غالباً تشخیص براساس سنجش تراکم مواد معدنی استخوان مسجل می‌گردد.

سنجش تراکم استخوان چیست؟
در مطالعات مختلف بارها از پوکی استخوان به عنوان یک بیماری پیچیده نام برده شده است که عوامل متعددی مانند ژن ها و عوامل محیطی متعدد در بروز آن موثر هستند. از آنجایی که این بیماری تا زمان بروز شکستگی قابل شناسایی نمی باشد و در نهایت با بروز شکستگی در عضو قابل تشخیص می باشد به عنوان بیماری خاموش خوانده می شود.
در سرتا سر دنیا پوکی استخوان عامل بیش از ۹/۸ میلیون شکستگی در استخوان می باشد به طوری که هر ۳ ثانیه یکبار یک استخوان بر اثر پوکی استخوان می شکند.
سنجش تراکم استخوان عبارت است از روش های تشخیص میزان تراکم معدنی استخوان که از این روش معمولا به جهت پیشگیری از شکستگی های استخوان استفاده می شود.
چگونه تراکم استخوان اندازه گیری می شود؟
برای سنجش تراکم استخوان راه های متفاوتی وجود دارد، ولی رایج ترین روش آن، استفاده از روش DEXA است.
DEXA که مخفف عبارت Dual Energy X-ray Absorptiometry است، روشی است که از اشعه ایکس برای سنجش تراکم استخوان استفاده می کند.
در این روش از دو منبع، اشعه ایکس به سمت استخوانی که قصد سنجش تراکم آن را دارند فرستاده می شود.
مقداری از اشعه توسط استخوان جذب شده و مقداری از آن از استخوان عبور کرده و از سمت دیگر بدن خارج می شود.
مقدار هر کدام از این دو اشعه بعد از خروج از بدن توسط یک گیرنده اندازه گیری می شود.
هر چه تراکم استخوانی بیشتر باشد (به این معنی که خلل و فرج و فضاهای خای ریز داخل استخوان کمتر باشند) مقدار بیشتری از اشعه ایکس را جذب کرده و اجازه عبور اشعه کمتری را می دهد و مقدار اشعه کمتری به گیرنده می رسد.
اشعه دریافتی توسط گیرنده یا دتکتور Detector به یک کامپیوتر رفته و در آنجا مقیاس مقدار اشعه به مقیاس میزان تراکم استخوان تبدیل می شود.
استفاده از دو منبع اشعه ایکس به منظور دقیق تر کردن اندازه گیری است.
دو نوع دستگاه اسکن برای سنجش تراکم استخوان وجود دارد: اسکنرهای مرکزی و اسکنرهای محیطی.در دستگاه های اسکنر مرکزی تراکم استخوان های مرکز بدن یعنی ستون مهره و لگن بررسی شده و در دستگاه های اسکنر محیطی تراکم استخوان های محیطی تر مانند مچ دست، مچ پا و انگشتان بررسی می شود.
در اسکنر های مرکزی ابتدا بیمار بر روی تخت دستگاه به پشت دراز می کشد و از او خواسته می شود که در حین انجام تست بی حرکت باشد.
سپس دتکتور یا اسکنر Scanner دستگاه بر روی قسمتی از بدن که قصد اندازه گیری تراکم استخوان آن را دارند قرار گرفته و یک منبع اشعه ایکس پرتو را به سمت استخوان هدف می تاباند.
این استخوان معمولا ستون مهره یا مفصل ران در ناحیه لگن است. این استخوان ها محل هایی هستند که بیش از بقیه استخوان ها بر اثر پوکی استخوان دچار شکستگی می شوند.اسکن یا سنجش تراکم استخوان حدود ۱۰ تا ۲۰ دقیقه طول می کشد.
برای انجام تست سنجش تراکم استخوان نیاز به آمادگی خاصی وجود ندارد.
مهمترین راه در کنترل این بیماری پیشگیری از آن است. با این حال در صورت بروز بیماری، نیاز به درمان آن وجود دارد.

درمان

اساسی ترین درمان پوکی استخوان استفاده از مقادیر کافی کلسیم و ویتامین دی است. تمام بیماران مبتلا به پوکی استخوان باید مکمل های دارویی کلسیم و ویتامین دی دریافت کنند. همراه با این دو مکمل، پزشک معالج معمولا از یک داروی ضد پوکی استخوان هم استفاده میکند.

https://t.me/FattyLiverIr