سندروم شوگرن/بخش اول

بخش اول: سندرم شوگرن چیست؟

سندرم شوگرن، یک بیماری خود ایمنی مزمن است. بطور طبیعی سیستم ایمنی بدن را از گزند عوامل خارجی محافظت می کند ولی در بیمار مبتلا به بیماری خودایمن سیستم ایمنی بدن به بافت ها و سلول های خودی حمله می کند. در سندرم شوگرن سیستم ایمنی به غدد مختلف از جمله غدد بزاقی و اشک حمله میکند و بدنبال این تهاجم خشکی چشم، دهان و نقاط دیگر بدن روی میدهد، غدد بزاقی و غدد اشکی که رطوبت دهان و چشم ها را تامین می کنند گرفتار می شوند .گرفتاری این غدد موجب کاهش تولید بزاق و اشک چشم شده و در نتیجه خشکی دهان و خشکی چشم ها بوجود می آید.
اصطلاح پزشکی است که برای خشکی چشم ها که در (sicca Keratoconjunctivitis) کراتوکنژنکتیویتسیکا سندرم شوگرن وجود دارد بکار می رود. خشکی چشم ها را بیماران با عباراتی نظیر احساس وجود شن و خاک در چشمها بیان می کنند. بعضی از بیماران دچار تاری دید بوده و یا براثر نور شدید و نور فلوئورسنت ناراحتی در چشم ها پیدا می کنند.
اصطلاح پزشکی است که برای خشکی دهان بکار می رود .خشکی دهان موجب اختلال (Xerostomia) گزرستمی درحس چشایی صحبت کردن و گاهی اشکال در بلع می شود .کمبود بزاق می تواند پوسیدگی های دندان و یا عفونتهای دهان هم ایجاد کند.
دو نوع سندرم شوگرن وجود دارد که اولیه و ثانویه نامیده می شوند. هر دو نوع بیماری های سیستمیک هستند. بدین معنی که بسیاری از قسمت های بدن را گرفتار می کنند. در شوگرن اولیه کاهش عملکرد غدد اشکی و بزاقی بتدریج پیشرفت می کنند و علاوه بر گرفتاری این غدد علائمی در قمسمت های دیگر بدن نیز بوجود می آید. شوگرن ثانویه در بیمارانی اتفاق می افتد که مبتلا به یک بیماری زمینه ای خودایمنی و التهابی مانند آرتریت روماتوئید یا لوپوس نیز
هستند. شوگرن اولیه سریعتر پیشرفت می کند و موجب اختلال در عملکرد غدد اشکی و بزاقی می شود .شوگرن ثانویه نسبت به نوع اولیه خشکی کمتری در چشم ها و دهان ایجاد می کند ولی در این بیماران هم بیماری اولیه و هم علائم شوگرن ثانویه باید درمان شوند.
همانطور که گفته شد سندرم شوگرن یک بیماری سیستمیک است و می تواند قسمت های مختلف بدن را گرفتار کند.
علائم دیگر در سندرم شوگرن عبارتند از: خستگی خشکی پوست سرفه های خشک و خشکی واژن. برخی از بیماران درد و خشکی و تورم در مفاصل داشته و یا از بی حسی و گزِگزشدن اندام ها شکایت دارند. بندرت درگیری کلیه، ریه و کبد دیده میشود علائمی که کمترشایع هستند عبارتند از:ضایعات پوستی، التهاب ریه کلیه ها و کبد.

https://t.me/AutoimmunIr

جراحی اسلیو برای چاقی/ بخش چهارم

بخش چهارم: خطرات و عوارض جراحی اسلیو معده

جراحی اسلیو معده یک روش جراحی بسیار ساده همراه با عوارض کم است. بیشترین عوارض معمولاً در چند روز اول بعد از عمل جراحی رخ می‌دهد. با این وجود قبل از تن دادن به این عمل جراحی باید به درک درستی از خطرات و عوارض احتمالی آن در طول و بعد از جراحی رسید. خطر مرگ پس از عمل جراحی اسلیو معده کم است. نگران‌کننده‌ترین عارضه عمل جراحی اسلیو معده نشت از محل بخیه است که می‌تواند در طول یا بعد از عمل جراحی رخ دهد. در طول عمل جراحی معمولاً شناسایی و قبل از به پایان رسیدن عمل اصلاح می‌گردد. ولی عارضه‌ی نشت معمولاً در طول ماه اول بعد از عمل جراحی رخ می‌دهد که می‌تواند به علت خوردن غذاهای نامناسب باعث آسیب بافت معده و عدم ترمیم مناسب آن شود. نشت منجر به عفونت عمده و ورود مایعات محتویات معده به فضای درون شکم خواهد شد. علایم آن به صورت افزایش ضربان قلب، تب، درد قفسه سینه و درد شکم بروز می‌کند.

ریفلاکس معده و مری ممکن است در ده درصد موارد رخ دهد و نشانه‌های آن ممکن است تنها چند ماه بعد از عمل ادامه یابد و معمولاً کمتر ادامه‌دار خواهد شد. مصرف داروهای تجویزی در چند ماه ابتدایی پس از عمل می‌تواند اثربخش باشد.

احتمال ایجاد کشش درون معده و بزرگ شدن درون آن وجود دارد که با رعایت چند نکته می‌توان از کشش مجدد چین‌های درون معده جلوگیری نمود ازجمله:

•  نوشیدن آب یک ساعت قبل و یک ساعت بعد از خوردن غذا؛

•  عدم مصرف نوشیدنی و نوشابه‌های گازدار؛

•  مصرف میان وعده‌های سالم و کوچک هنگام احساس گرسنگی؛

•  مصرف غذاهای حاوی مواد مغذی در وعده‌های غذایی اصلی؛

عوارض دیگری که می تواند رخ دهد عبارتند از صدمات داخلی، خونریزی، لخته شدن خون در وریدهای پا و ریه یا شکم، عفونت در شکم و قفسه سینه یا زخم، واکنش‌های آلرژیک به داروی بی‌هوشی که ممکن است پس از هر عمل جراحی رخ دهد. اما اقدامات احتیاطی در تمام بیماران این خطرات را به حداقل می‌رساند.

باید در نظر داشت که پرخوری معده را در مسیر چاقی قرار خواهد داد. به طور متوسط، بیماران که جراحی اسلیو معده انجام داده‌اند، در حدود ۶۰ درصد از وزن اضافی خود را از دست می‌دهند. بسیاری از افرادی که ورزش روزانه نیز داشته‌اند به مراتب مؤفق به کاهش وزن بیش از ۶۰ درصد شده‌اند. البته برخی از افرادی که به عادات بد غذایی خود بازگشتند نیز کمتر از ۶۰ درصد از وزن خود را ازدست داده‌اند.

با کاهش وزن ممکن است تغییراتی در وضعیت احساسی و عاطفی فرد ایجاد شود که از تغییرات هورمونی ایجاد شده در بدن ناشی می‌شود. کاهش وزن شدید منجر به تغییر در تولید هورمون استروژن و تستوسترون و در نتیجه نوسانات خلقی به خصوص در ۲ ماه اول بعد از عمل جراحی خواهد شد. در صورت عدم تحمل تغییرات روحی ایجاد شده می‌توان از یک مشاوره روان‌شناس کمک گرفت.

برای حفظ وزن ایده‌ال پس از جراحی اسلیو معده لازم است تا تغییرات دائمی در سبک زندگی فرد ایجاد شود. رژیم غذایی سالم و مغذی و در حجم مطلوب، ترک پرخوری و انجام ورزش روزانه یا حداقل سه بار در هفته به مدت سی دقیقه می‌تواند به تعادل کالری دریافتی و مصرفی و ثبات وزن کمک کند. در صورتی که عادت به خوردن بی‌رویه برای تخلیه‌ی روانی خود هنگام ناراحتی یا عصبانیت دارید، باید آن را با کمک یک روان‌شناس ترک کنید. معمولاً بیماران ۳ هفته پس از ترخیص از بیمارستان و پس از آن هر سه ماه یک بار در سال اول بعد از عمل جراحی نیاز به معاینه و ویزیت پیگیری دارند.

https://t.me/FattyLiverIr

جراحی اسلیو برای چاقی/ بخش سوم

بخش سوم: اقدامات و مراقبت لازم پس از جراحی اسلیو معده
به طور معمول، در ۵ ساعت اول بعد از عمل جراحی اسلیو معده از فرد خواسته می‌‌شود تا برای کمک به کاهش خطر لخته شدن خون در پاها چند قدمی کنار تخت خود قدم بزند. درد ناشی از عمل اسلیو معده می‌تواند برای برخی بسیار دردناک است و برای برخی دیگر قابل تحمل‌تر باشد. هر فردی میزان شدت درد متفاوتی را تجربه می‌کند و ضد درد‌های مختلفی برای افراد به کار گرفته می‌شود.
برخی از روش‌های اسلیو معده سرپایی (شما می توانید در همان روز ترخیض شوید) و بسیاری از آن‌ها به بستری ۱ یا ۲ روز در بیمارستان به منظور کسب بهبودی نیاز دارد. برخی از جراحان ترجیح می‌دهند بیمار ۳ روز را در بیمارستان سپری کند، در حالی که برخی دیگر به راحتی اجازه ترخیص خواهند داد. مهم پیروی از نظر جراح است. در نهایت بیمار با یک دفترچه دستورالعمل پس از عمل اسلیو معده و نسخه دارویی از بیمارستان مرخص می‌شود. نکات موجود در دفترچه شامل:
• مصرف جرعه‌ای مایعات به طور مداوم در طول روز برای جلوگیری از ابتلا به کم‌آبی بدن فراموش نشود؛
• حرکات روده‌ای مشکل یا دردناک و ابتلا به یبوست در هفته اول بعد از عمل طبیعی است که با مصرف داروی ضد درد تشدید می‌شود. ولی با این حال از کمک گرفتن از جراح خود برای حل این مشکل دریغ نشود؛
• داروی ضد درد فقط در مواقع لزوم مصرف شود؛
• داروهای تجویز شده به منظور کاهش اسیدیته معده برای رفع سوزش سر دل به طور منظم مصرف شود؛
• پیاده روی و ورزش روزانه به روند درمان و بهبودی کمک می‌کند؛
• از بلند کردن اجسام سنگین پرهیز شود، زیرا می‌تواند به بخیه‌های ناحیه جراحی فشار آورد و منجر به درد شدید گردد؛
• احساس خستگی مفرط به دلیل کاهش کالری مصرفی تا یک ماه بعد از عمل جراحی طبیعی است؛
• استحمام و یا نشستن در وان آب داغ تا ۳ هفته اول بعد از عمل به تأخیر افتد؛
• بازگشت به محل کار بسته به نوع شغل فرد طی ۲ الی ۴ هفته پس از عمل امکان‌پذیر است. بیشتر افراد بعد از ۴ الی ۶ هفته قدرت و توانایی کامل خود را به دست می‌آورند؛
در صورت مشاهده این علایم حتماً به پزشک خود مراجعه شود. علایم هشدار پس از عمل اسلیو معده شامل:
• تب و لرز شدید؛
• درد در حال افزایش؛
• قرمزی، گرمی یا تخلیه چرک از محل بخیه‌ها؛
• تهوع مداوم؛
• ناتوانی در بلع مایعات.
رژیم غذایی پس از عمل اسلیو معده
با کوچک و باریک شدن معده بسیار مهم است که رژیم غذایی حاوی مواد مغذی را پیش بگیرید. به عبارتی سبزیجات، منابع حاوی پروتئین بدون چربی و غلات سبوس دار باید در رژیم غذایی روزانه فرد قرار گیرد. بیشتر پزشکان توصیه می‌کنند تا این افراد بخش زیادی از کالری مورد نیاز بدن خود را از گوشت بدون چربی به دست آورند. با این حال، باید توجه داشت که برخی از گیاه‌خواران نیز عمل جراحی اسلیو معده مؤفق داشته‌اند. رژیم غذایی پیشنهادی پس از عمل اسلیو معده عبارت است از:

o مصرف مایعات صاف شده در هفته اول بعد از عمل جراحی که شامل آب، آبگوشت فاقد چربی و … است؛
o رژیم غذایی مایع کامل و دارای پروتئین از هفته دوم بعد از عمل شروع می‌شود؛
o غذاهای نرم و به شکل پوره از هفته سوم که شامل سوپ، تخم مرغ نیمرو و پنیر است؛
و غذاهای نرم از هفته چهارم با مصرف مرغ آب‌پز، ماهی، غلات و پوره سیب‌زمینی توصیه می‌شود؛
o مرحله پنجم: زمان شروع معرفی غذاهای واقعی ولی در حجم و مقادیر کم و با فاصله یک روزه است.
سایر نکات مهم درباره خوردن و آشامیدن پس از جراحی شامل:
• خوب جویدن و غذا خوردن به آرامی لازم است؛
• خوردن ۳ وعده غذایی کوچک در روز الزامی است؛بخش سوم: اقدامات و مراقبت لازم پس از جراحی اسلیو معده
به طور معمول، در ۵ ساعت اول بعد از عمل جراحی اسلیو معده از فرد خواسته می‌‌شود تا برای کمک به کاهش خطر لخته شدن خون در پاها چند قدمی کنار تخت خود قدم بزند. درد ناشی از عمل اسلیو معده می‌تواند برای برخی بسیار دردناک است و برای برخی دیگر قابل تحمل‌تر باشد. هر فردی میزان شدت درد متفاوتی را تجربه می‌کند و ضد درد‌های مختلفی برای افراد به کار گرفته می‌شود.
برخی از روش‌های اسلیو معده سرپایی (شما می توانید در همان روز ترخیض شوید) و بسیاری از آن‌ها به بستری ۱ یا ۲ روز در بیمارستان به منظور کسب بهبودی نیاز دارد. برخی از جراحان ترجیح می‌دهند بیمار ۳ روز را در بیمارستان سپری کند، در حالی که برخی دیگر به راحتی اجازه ترخیص خواهند داد. مهم پیروی از نظر جراح است. در نهایت بیمار با یک دفترچه دستورالعمل پس از عمل اسلیو معده و نسخه دارویی از بیمارستان مرخص می‌شود. نکات موجود در دفترچه شامل:
• مصرف جرعه‌ای مایعات به طور مداوم در طول روز برای جلوگیری از ابتلا به کم‌آبی بدن فراموش نشود؛
• حرکات روده‌ای مشکل یا دردناک و ابتلا به یبوست در هفته اول بعد از عمل طبیعی است که با مصرف داروی ضد درد تشدید می‌شود. ولی با این حال از کمک گرفتن از جراح خود برای حل این مشکل دریغ نشود؛
• داروی ضد درد فقط در مواقع لزوم مصرف شود؛
• داروهای تجویز شده به منظور کاهش اسیدیته معده برای رفع سوزش سر دل به طور منظم مصرف شود؛
• پیاده روی و ورزش روزانه به روند درمان و بهبودی کمک می‌کند؛
• از بلند کردن اجسام سنگین پرهیز شود، زیرا می‌تواند به بخیه‌های ناحیه جراحی فشار آورد و منجر به درد شدید گردد؛
• احساس خستگی مفرط به دلیل کاهش کالری مصرفی تا یک ماه بعد از عمل جراحی طبیعی است؛
• استحمام و یا نشستن در وان آب داغ تا ۳ هفته اول بعد از عمل به تأخیر افتد؛
• بازگشت به محل کار بسته به نوع شغل فرد طی ۲ الی ۴ هفته پس از عمل امکان‌پذیر است. بیشتر افراد بعد از ۴ الی ۶ هفته قدرت و توانایی کامل خود را به دست می‌آورند؛
در صورت مشاهده این علایم حتماً به پزشک خود مراجعه شود. علایم هشدار پس از عمل اسلیو معده شامل:
• تب و لرز شدید؛
• درد در حال افزایش؛
• قرمزی، گرمی یا تخلیه چرک از محل بخیه‌ها؛
• تهوع مداوم؛
• ناتوانی در بلع مایعات.
رژیم غذایی پس از عمل اسلیو معده
با کوچک و باریک شدن معده بسیار مهم است که رژیم غذایی حاوی مواد مغذی را پیش بگیرید. به عبارتی سبزیجات، منابع حاوی پروتئین بدون چربی و غلات سبوس دار باید در رژیم غذایی روزانه فرد قرار گیرد. بیشتر پزشکان توصیه می‌کنند تا این افراد بخش زیادی از کالری مورد نیاز بدن خود را از گوشت بدون چربی به دست آورند. با این حال، باید توجه داشت که برخی از گیاه‌خواران نیز عمل جراحی اسلیو معده مؤفق داشته‌اند. رژیم غذایی پیشنهادی پس از عمل اسلیو معده عبارت است از:

o مصرف مایعات صاف شده در هفته اول بعد از عمل جراحی که شامل آب، آبگوشت فاقد چربی و … است؛
o رژیم غذایی مایع کامل و دارای پروتئین از هفته دوم بعد از عمل شروع می‌شود؛
o غذاهای نرم و به شکل پوره از هفته سوم که شامل سوپ، تخم مرغ نیمرو و پنیر است؛
و غذاهای نرم از هفته چهارم با مصرف مرغ آب‌پز، ماهی، غلات و پوره سیب‌زمینی توصیه می‌شود؛
o مرحله پنجم: زمان شروع معرفی غذاهای واقعی ولی در حجم و مقادیر کم و با فاصله یک روزه است.
سایر نکات مهم درباره خوردن و آشامیدن پس از جراحی شامل:
• خوب جویدن و غذا خوردن به آرامی لازم است؛
• خوردن ۳ وعده غذایی کوچک در روز الزامی است؛
• در صورت نیاز خوردن مواد غذایی متراکم و حاوی مواد مغذی کوچک به عنوان یک میان وعده توصیه می‌شود؛
• مصرف پروتئین کافی به همراه سبزیجات و میوه‌جات نباید فراموش شود؛
ویتامین‌ها و مکمل‌های روزانه پس از عمل جراحی اسلیو معده
از آن‌جایی که احتمال ابتلا به کمبود ویتامین و مواد معدنی پس از جراحی اسلیو معده وجود دارد باید با مصرف مکمل‌ها و ویتامین‌های تجویزی از ابتلا به این کمبود تغذیه‌ای جلوگیری نمود. گاهی نیاز به مصرف دو بار در روز این مکمل‌ها وجود دارد. لیستی از این ویتامین ها و مواد معدنی شامل:
• آهن که زمان شروع آن را پزشک مشخص می‌کند؛
• سیترات کلسیم ۳ بار در روز و شروع مصرف آن ۱ ماه بعد از عمل جراحی است که باید به صورت جویدنی یا مایع با فاصله دو ساعتی از مکمل آهن مصرف شود؛
• ویتامین B12 که با نظز پزشک به صورت زیر زبانی روزانه یا تزریقی هفتگی تجویز می‌شود؛
ش مکمل‌های پروتئین‌ای به منظور تأمین حداقل ۶۰ گرم پروتئین روزانه گاهی با نظر پزشک تجویز می‌شود.
• در صورت نیاز خوردن مواد غذایی متراکم و حاوی مواد مغذی کوچک به عنوان یک میان وعده توصیه می‌شود؛
• مصرف پروتئین کافی به همراه سبزیجات و میوه‌جات نباید فراموش شود؛
ویتامین‌ها و مکمل‌های روزانه پس از عمل جراحی اسلیو معده
از آن‌جایی که احتمال ابتلا به کمبود ویتامین و مواد معدنی پس از جراحی اسلیو معده وجود دارد باید با مصرف مکمل‌ها و ویتامین‌های تجویزی از ابتلا به این کمبود تغذیه‌ای جلوگیری نمود. گاهی نیاز به مصرف دو بار در روز این مکمل‌ها وجود دارد. لیستی از این ویتامین ها و مواد معدنی شامل:
• آهن که زمان شروع آن را پزشک مشخص می‌کند؛
• سیترات کلسیم ۳ بار در روز و شروع مصرف آن ۱ ماه بعد از عمل جراحی است که باید به صورت جویدنی یا مایع با فاصله دو ساعتی از مکمل آهن مصرف شود؛
• ویتامین B12 که با نظز پزشک به صورت زیر زبانی روزانه یا تزریقی هفتگی تجویز می‌شود؛

•مکمل‌های پروتئین‌ای به منظور تأمین حداقل ۶۰ گرم پروتئین روزانه گاهی با نظر پزشک تجویز می‌شود.

https://t.me/FattyLiverIr

جراحی اسلیو برای چاقی/بخش دوم

بخش دوم : آمادگی قبل از جراحی اسلیو معده
به احتمال زیاد زمان عمل جراحی برای صبح زود برنامه‌ریزی می‌شود. با این حال، این موضوع تا حدی به برنامه جراح و بیمارستان بستگی دارد. از دو هفته قبل از عمل اسلیو معده باید به رژیم غذایی مربوط به قبل جراحی توجه کرد. رعایت رژیم غذایی پیش از عمل بسیار مهم است، زیرا کمک می‌کند تا با کاهش حجم کبد و امکان دسترسی راحت‌تر به معده خطرات احتمالی حین عمل کاهش یابد. از شب قبل از موعد عمل باید ناشتا ماند و از خوردن و آشامیدن پرهیز کرد. در صورت خوردن هر چیزی عمل جراحی به دلیل احتمال استفراغ و بازگشت محتویات معده درون ریه و مسدود شدن راه هوایی لغو خواهد شد، زیرا این مسئله می‌تواند کشنده باشد و یا منجر به پنومونی شود. حتی جویدن آدامس، نوشیدن آب، جویدن تنباکو یا مصرف دارویی که توسط جراح تأیید نشده است نیز ممکن است باعث لغو عمل جراحی شود.
پرونده پزشکی با توجه به آزمایش‌های کنترلی قبل از عمل و رضایت‌نامه بیمار مبنی بر پذیرفتن خطرات و عوارض احتمالی تکمیل می‌شود. بیمار لباس اطاق عمل پوشیده و جواهرات و اجسام همراه خود را خارج می‌کند. یگ رگ باز برای مواقع لزوم تزریق دارو یا سرم درمانی گرفته می‌شود و سپس فرد به اطاق عمل منتقل می‌گردد.
نحوه‌ی جراحی اسلیو معده
پس از ورود فرد به اطاق عمل و وصل کردن دستگاه‌های کنترل نبض و ضربان قلب با گذاشتن ماسک اکسیژن و تزریق ماده‌ی بی‌هوشی طی چند ثانیه فرد را آماده جراحی می‌کنند. این عمل جراحی می‌تواند با کمک ایجاد یک برش بزرگ در شکم (روش باز) و یا ایجاد چند برش کوچک و با کمک استفاده از ابزار‌های کوچک و یک دوربین برای هدایت جراحی (روش لاپاروسکوپی) انجام شود. در این روش بیش از نیمی از معده برداشته می‌شود و فقط یک معده‌ی لوله‌ای عمودی به اندازه یک موز باقی می‌ماند. سپس معده و شکم از جایی که برش خورده است بخیه و بسته می‌شود.

https://t.me/FattyLiverIr

جراحی اسلیو برای چاقی/ بخش اول

بخش اول

جراحی اسلیو معده به یک روش درمانی محبوب در میان بیماران مبتلا به چاقی مرضی که به دنبال کاهش وزن هستند، تبدیل شده است. در این روش با کمک یک جراحی ساده به شرایط ایده‌آل برای کاهش وزن فرد دست می‌یابند که البته دارای کمترین میزان عارضه‌ی بلندمدت احتمالی است. اسلیو معده یک روش جراحی است که با محدود کردن مصرف مواد‌ غذایی منجر به کاهش وزن فرد می‌شود. در این روش که معمولاً با لاپاروسکوپی انجام می‌شود، جراح حدود ۷۵ درصد از معده را بر می‌دارد. در نهایت یک معده لوله‌ای شکل و شبیه آستین که می‌تواند مواد غذایی بسیار کمتری را درون خود جای دهد، باقی می‌ماند. این روش بیشتر در افراد دارای شاخص توده بدنی بالاتر از ۴۰ و مبتلا به چاقی گلابی شکل پیشنهاد می‌شود.
افراد فوق العاده چاق (افرادی که شاخص توده بدن بیشتر از ۴۵ دارند) باید در طول هر عمل جراحی تحت تأثیر خطرات احتمالی ناشی از بی‌هوشی طولانی مدت مانند جراحی بای پس معده که می‌تواند بیش از ۲ ساعت به طول انجامد و همچنین جراحی اثنی‌عشر که اغلب بیشتر از ۴ ساعت طول می‌کشد، قرار گیرند. بنابراین جراحان روش دیگری را پیش گرفتند تا با کمک آن این جراحی‌ها را به دو مرحله تقسیم کنند. در مرحله اول حجم معده را کاهش می‌دهند و در مرحله دوم که پس از یک سال انجام خواهد شد با توجه به میزان کاهش وزن فرد تصمیم به دور زدن بخشی از روده بگیرند. در مواردی که بیمار پس از یک سال میزان کافی وزن کم کرده باشد دیگر نیاز به جراحی دوم نخواهد بود. مطالعات نشان داده که تولید هورمون گرلین که در ایجاد احساس گرسنگی مؤثر است، به طور قابل توجهی در بیماران اسلیو معده کاهش می‌یابد. اعتقاد بر این است که منطقه‌ای از معده که در حین عمل جراحی اسلیو معده برداشته می‌شود، بخش اعظمی از هورمون گرلین را تولید می‌کند. با وجود این‌که بیماران بای پس معده نیز گرسنگی کمتری را تجربه می کنند، اما به نظر می‌رسد که این موضوع در بیماران اسلیو معده برجسته‌تر است.
مزایای جراحی اسلیو معده
جراحی اسلیو معده دارای مزایای است از جمله:
• کاهش احساس گرسنگی و ایجاد بی‌اشتهایی در بسیاری از بیماران؛
• جراحی کوتاه‌مدت‌تر نسبت به بای پس معده؛
• حفظ روده در مسیر گوارشی؛
• عدم بروز مشکلات گوارشی ناشی از نبود قسمتی از روده؛
• حفظ پیلور معده؛
• عدم نیاز به تنظیمات خاص؛
• عدم نیاز به جاگذاری جسم خارجی در بدن؛
• کاهش وزن طی بیشتر از ۱۸ ماه پس از جراحی؛
شکست در از دست دادن وزن با جراحی بای‌پس معده و یا عمل اسلیو معده به طور قابل توجهی کمتر از سایر روش‌هاست. با این حال این روش نیز همانند بسیاری از روش‌های جراحی بزرگ معده غیر قابل برگشت است و بیماران را در معرض خطر کمبود طولانی مدت مواد مغذی قرار می‌دهد.

https://t.me/FattyLiverIr

 

جراحی چاقی

جراحی چاقی

جراحی چاقی (bariatric surgery) یکی از درمان‌های چاقی است که با استفاده از تکنیک‌های جراحی، اکثراً با روش‌های لاپاروسکوپی قابل انجام است. افرادی که BMI (شاخص توده بدنی) بین ۲۵–۳۰ دارند نیاز به جراحی نداشته و با رژیم غذایی مناسب و ورزش به وزن ایده‌آل باز خواهند گشت. افرادی که BMI بالاتر از ۳۰ دارند انجام روش‌های لاپاروسکوپی و آندوسکوپی در آن‌ها جای دارد.

روش‌ها
نام برخی از روش‌ها عبارتند از:
• حلقه گذاری قابل تنظیم معده (Adjustable gastric band)
• بالون معده (Gastric balloon)
• گاسترکتومی آستینی (Sleeve gasterectomy)
• جراحی کنار گذاری معده (ROUX-EN-Y gastric bypas)
• تا کردن معده (Gastric Plication)
• جراحی انحراف بیلیو پانکراتیک (duodenal switch)
• بازسازی معده با حلقه‌گذاری عمودی Vertical banded gastroplasty surgery

جدول شاخص جرم بدن
رده حدود شاخص جرم بدن – kg/m۲
دچار کمبود وزن شدید کمتر از ۱۶٫۵
کمبود وزن از ۱۶٫۵ تا ۱۸٫۵
عادی از ۱۸٫۵ تا ۲۵
اضافه وزن از ۲۵ تا ۳۰
چاقی کلاس ۱ از ۳۰ تا ۳۵
چاقی کلاس ۲ از ۳۵ تا ۴۰
چاقی کلاس ۳ بیش از ۴۰

توصیه‌هایی برای بیماران چاقی

به منظور تصمیم درست و انتخاب راه صحیح برای درمان چاقی، لازم است این افراد به این نکات مهم و حیاتی توجه کنند:
۱. سعی گردد با بدست آوردن اطلاعات کافی در مورد درمان بیماران چاق به یک انتخاب صحیح و درست برسند. البته لازم نیست که جزئیات یا تکنیک‌های عمل را بدانند که این خارج از درک افراد غیر پزشک است و تلاش در این مورد توسط بیمار یا جراح بی‌مورد است.
۲. انتخاب انواع درمان‌های چاقی براساس بعد احساسی یا چشم و هم چشمی نباشد، که متأسفانه بعضی اعمال جراحی مثل اعمال زیبایی بینی، صورت و … در کشورمان به مرز غیر معقول رسیده و جنبه روانی به خود گرفته.
۳. به هیچ وجه تحت تأثیر تبلیغات برخی مراکز، افراد، بنگاه‌ها، فیلم‌ها و به ندرت برخی از جراحان، قرارنگیرند که مثلاً این روش جراحی بسیار خوب است و نتایج خوبی دارد.
۴. بسیاری از روش‌های جراحی که در گذشته به عنوان بهترین روش محسوب می‌شدند، امروزه منسوخ شده و چه بسا بهترین روش‌هایی که امروزه تأکید می‌شوند در آینده نیز منسوخ شوند (به دلیل ایجاد عوارض دیررسی که در حال حاضر خود را نشان نمی‌دهند و نیازمند گذر زمان هستند که حتی ممکن است قابل اصلاح نباشند).
۵. معیار انتخاب افراد چاق برای تصمیم‌گیری در مورد نوع عمل یا انتخاب جراح، فقط افراد عمل شده یا افراد غیر متخصص نباشد، چراکه ممکن است به دلیل اینکه فرد به تازگی تحت عمل قرارگرفته شده، هنوز آثار دیررس عمل را تجربه نکرده باشد.
۶. تجربه همکاران جراح در این عمل، بسیار ضروری می‌باشد که مستلزم زمان و سالیان طولانی کار جراحی می‌باشد و در مدت زمان ۱ یا ۲ سال به دست نمی‌آید و هرچه سابقه طولانی‌تر باشد، اطمینان بیشتری حاصل می‌گردد.
۷. هدف در اعمال جراحی چاقی فقط ایجاد کاهش وزن نمی‌باشد، بلکه باید روشی انتخاب و تکنیک‌هایی به کار گرفته و تمهیداتی اعمال شود که ساختار ارگانیکی ارگان‌های دیگر به خطر نیفتد، مثلاً اگر یکسری اصول رعایت نشود و فرد با کاهش وزن شدید و سریعی در مدت کوتاهی مواجه شود، فرد دچار عوارض شدید گوارشی و بیرونروی مداوم یا برعکس، دچار کبد چرب شدید یا نارسائی کلیوی یا دچار عوارض اسکلتی و پوکی استخوان و … خواهد شد.
۸. افراد چاق بدانند که بهترین روش برای آن‌ها ممکن است با بهترین روش برای دیگری متفاوت باشد، یعنی نمی‌توان تنها یک روش را به عنوان بهترین روش برای همه در نظر گرفت.
۹. اعمال جراحی بیماران چاق روش‌های مختلفی دارد. به عنوان مثال، گاستریک بای پاس، اسلیوگاسترکتومی، گاستریک بایندینگ، دودنال سویچ و …، و هرکدام ممکن است برای فردی بهترین روش باشد و برای دیگری غیرمفید.
۱۰. و در پایان بهترین روش درمان چاقی عبارت است از رژیم توأم با ورزش و در کنار آن مشاوره تغذیه و گاهی مشاوره پزشکان اعصاب؛ که در صورت تلاش و جدیت به روش فوق و ناموفق شدن توصیه به اعمال جراحی چاقی می‌گردد.

 

منبع: ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

 

https://t.me/FattyLiverIr

کلانژیت صفراوی اولیه چیست؟

کلانژیت صفراوی اولیه که قبلا سیروز صفراوی اولیه گفته می شد ، یک بیماری پیشرونده مزمن کبدی می باشد که باعث تخریب مجاری صفراوی، کاهش تولید اسید صفراوی، سیروز و در نهایت نقص عملکرد کبدی می شود.

کلانژیت صفراوی اولیه یک بیماری توقف مزمن صفراست که به دلیل انهدام پیشرونده مجاری کوچک و متوسط صفراوی داخل کبد، به وجود می‌آید. در این بیماری مجاری صفراوی بزرگ‌تر کناری، سالم باقی می‌مانند.

این بیماری به کندی پیشرفت می‌کند تا اینکه نهایتا ممکن است منجر به سیروز کبدی (مرگ سلول‌های کبدی و به حالت پلاستیکی درآمدن کبد)، افزایش فشار خون ورید باب، نیاز به پیوند کبد می‌گردد.

علت کلانژیت صفراوی اولیه
دلیل مشخصی برای بروز این بیماری وجود ندارد، اما به نظر می رسد که این بیماری جزء بیماری های خودایمنی می باشد.
افرادی که دچار این مشکل می باشند، اغلب به مشکلاتی مانند آرتریت روماتوئید، بیماری خودایمنی تیروئید (هاشیموتو)، اسکلرودرما و سندروم شوگرن نیز مبتلا هستند.

میزان شیوع
حدود ۹۵ درصد از مبتلایان به بیماری را زنان بین سنین ۳۰ تا ۶۰ سال تشکیل می دهند که ممکن است یک زمینه خانوادگی برای ابتلا به این بیماری در آنها وجود داشته باشد، هر چند که این بیماری جزء بیماری های ارثی محسوب نمی شود.

خارش شدید بدن معمولاً جزء علایم این بیماری می باشد، طوری که در اثر خارش زیاد، پوست بدن زخم می شود

علائم
در ابتدا بسیاری از مبتلایان به این بیماری، بدون علامت می باشند و چندین علامت اولیه مانند خستگی، خشکی چشم ها و دهان در آنها مشاهده می شود.
خارش شدید بدن معمولاً جزء علایم این بیماری می باشد، طوری که در اثر خارش زیاد، پوست بدن زخم می شود.
مبتلایان ممکن است درجاتی از درد مفاصل و یا درد استخوان، تهوع مکرر، وجود درد در سمت راست بالای شکم و احتباس مایعات را بیان کنند.
علایــم پیشرونده سیروز صفراوی اولیه شامل ادرار تیره رنگ، مدفوع کم رنگ یا خاکی رنگ، افزایش کبودی و خونریزی، واریس مری و زردی یا یرقان می باشد.

عوارض کلانژیت صفراوی اولیه
در بیماری سیروز صفراوی اولیه، کاهش اسید صفراوی لازم برای هضم مواد غذایی منجر به سوء جذب ویتامین های محلول در چربی (آ، د، ای و کا) و گاهی اوقات باعث کمبود ویتامین، افزایش سطح کلسترول خون، افزایش چربی خون، استئاتوره (مدفوع چرب) و پوکی استخوان می شود.
افزایش سطح سمی آمونیاک در نتیجه کاهش عملکرد کبدی و کاهش تجزیه مواد نیتروژنی مانند پروتئین ها، باعث ایجاد آنسفالوپاتی در حد کاهش شدید سطح هوشیاری و کما می شود.

راه های تشخیص بیماری
تست های آزمایشگاهی نشان دهنده افزایش سطح سرمی آلکالین فسفاتاز و افزایش ترانس آمیناز و همچنین افزایش غلظت آنتی بادی ضد سلولی می باشد.
در این بیماران سطح بیلی روبین خون تا مراحل انتهایی بیماری ممکن است درحد طبیعی خود باقی بماند.
تشخیص نهایی سیروز صفراوی اولیه، بر اساس بیوپسی (نمونه برداری) از کبد می باشد.

درمان کلانژیت صفراوی اولیه
درمان قطعی برای بیماری وجود ندارد، هر چند که پیوند کبد در مبتلایان به نوع پیشرفته بیماری موثر بوده است.
درمان بر اساس افزایش کیفیت زندگی و کاهش احتیاج به پیوند کبد پایه گذاری می شود.

داروهای کلانژیت صفراوی اولیه
داروهایی مثل کولشی‌سین و متوتروکسات در افزایش عملکرد کبد موثرند.
نتایـج نهایی تحقیقات نشان می دهند که تنها دارویی به نام ursodeoxycholic acid در کاهش میزان پیشرفت این بیماری تاثیر دارد
کلستیرامین رزین و ریفامپین در کنترل خارش پوستی موثرند.
داروهای موضعی مثل سارنا (Sarna) و استحمام کوتاه مدت در کاهش و تسکین علائم بیماری موثرند.

توصیه های غذایی
بیماران باید از مصرف غذاهای حاوی ادویه و همچنین غذاهای تند اجتناب کنند و جهت کاهش خارش از لباس های نخی گشاد با رنگ روشن و سبک استفاده کنند.
بعضی بیماران نیازمند جایگزینی ویتامین های A و D و K و همچنین کلسیم ناشی از سوء جذب و کمبود این مواد می باشند.
تخریب مسیر صفراوی باعث اختلال در هضم غذاهای چرب می شود. در نتیجه بیماران باید رژیم غذایی کم چرب را رعایت کنند.
مبتلایان باید از مصرف الکل به جهت احتمال آسیب کبدی پرهیز نمایند.
شرکت در گروههای حمایتــی باعـث کاهش اضطراب در بیماران می شود.

منبع: نیره ولدخانی، بخش سلامت تبیان همراه با اصلاحات

 

https://t.me/AutoimmunIr

بیماری روماتیسم مفصلی در بیماران مبتلا به هپاتیت خودایمنی

روماتیسم مفصلی نوعی اختلال خود ایمنی بوده که با علائم مختلفی مانند تورم، التهاب، تب، سوزش و غیره همراه است. در این مطلب قصد داریم با علائم روماتیسم مفصلی بیشتر آشنا شویم. با ما همراه باشید.
به گزارش گروه رسانه های دیگر آنا،روماتیسم مفصلی نوعی اختلال خود ایمنی بوده که باعث التهاب مزمن مفاصل می‌شود. این بیماری ابتدا به صورت آهسته و با علائم کم پدیدار شده و سپس با گذشت ماه‌ها پیشرفت می‌کند. علائم این بیماری مزمن، معمولا در هر دو طرف بدن ظاهر شده، در هر فردی متفاوت است و ممکن است روز به روز تغییر کنند.
علائم روماتیسم مفصلی چیست؟
خستگی: قبل از بروز علائم دیگر، ممکن است به طور غیرمعمول دچار خستگی زیاد شوید. احساس خستگی می‌تواند هفته‌ها یا ماه‌ها پیش از شروع علائم دیگر، پدیدار شود. گاهی اوقات احساس خستگی با احساس ناخوشی و یا حتی افسردگی نیز می‌تواند همراه باشد.
احساس سفتی و چوب شدگی در صبح: احساس سفتی و چوب شدگی در صبح، اغلب نشانه اولیه روماتیسم است. اگر این سفتی به مدت چند دقیقه طول بکشد، معمولا نشانه‌ای از فرم حاد شونده روماتیسم است. اگر این سفتی به مدت چند ساعت طول بکشد، نشانه‌ای از آرتروز التهابی بوده که نوعی از روماتیسم مفصلی است. همچنین ممکن است پس از چرت زدن یا نشستن نیز، دچار احساس سفتی شوید.

سفت شدن مفاصل: سفت شدن یک یا چند مفصل کوچک، از اولین علائم روماتیسم مفصلی است. این حالت می‌تواند در هر زمان از روز روی دهد. به طور معمول، سفت شدن مفاصل از دست ها شروع می‌شود. معمولا این حالت به طور آرام پدیدار شده، هرچند می‌تواند به طور ناگهانی نیز روی داده و در طول یک یا دو روز، چندین مفصل را تحت تاثیر قرار دهد.

درد مفاصل: سفتی مفاصل اغلب با احساس درد هنگام لمس همراه است. این شرایط بر روی هر دو طرف بدن به طور مساوی تأثیر می‌گذارد. در اوایل شروع بیماری، احساس درد ابتدا در انگشتان و مچ دست پدیدار می‌شود. این احتمال نیز وجود دارد که در زانو، پا، مچ پا و یا شانه‌های‌تان نیز احساس درد را تجربه کنید.

تورم مفاصل: التهاب ملایم مفاصل در اوایل شروع بیماری، امری شایع بوده و باعث می‌شود که مفاصل بزرگتر از حد معمول شوند. همچنین این تورم باعث می شود که به هنگام لمس مفاصل، احساس گرما به شما دست دهد.

تب: اگر هم زمان با درد و التهاب مفاصل، دچار تب خفیف شوید، این عارضه علامتی برای شروع روماتیسم مفصلی است. هرچند تب بالای ۳۸ درجه، می‌تواند نشانه‌ای از یک بیماری دیگر یا عفونت نیز باشد.

احساس بی حسی، گزگز و سوزش: التهاب تاندون‌ها می‌تواند بر روی اعصاب فشار وارد کند. این حالت می‌تواند منجر به بی حسی، گزگز و یا احساس سوزش در دست شده که به آن سندرم تونل کارپال گفته می‌شود. همچنین در زمان حرکت، ممکن است ساییده شدن غضروف آسیب دیده به مفاصل، باعث ایجاد نوعی صدا در دست‌ها و پا‌های شما شود.

کاهش فعالت‌های حرکتی: التهاب مفاصل می‌تواند باعث بروز تغییر شکل یا بی ثباتی در تاندون‌ها و رباط‌ها شود. با پیشرفت بیماری، ممکن است دیگر نتوانید برخی از مفاصل خود را خم یا راست کنید. اگر چه ممکن است فعالیت‌های حرکتی باعث ایجاد درد در شما شوند، اما باید به طور منظم و ملایم ورزش کنید.
دیگر علائم روماتیسم مفصلی عبارتند از:

  1. ضعف عمومی یا احساس رخوت
  2. خشک شدن دهان
  3. خشکی، خارش یا تورم چشم‌ها
  4. ترشحات چشم
  5. اختلال در خواب
  6. بروز درد در قفسه سینه به هنگام نفس کشیدن (ذات الجنب)
  7. ایجاد برآمدگی‌های سفت در زیر پوست دست
  8. از دست دادن اشتها

کاهش وزن
در صورت مشاهده علائم روماتیسم مفصلی، بهتر است برای تشخیص قطعی، به پزشک مراجعه کنید.
منبع: ستاره سلامت

 

https://t.me/AutoimmunIr

اختلالات تیروئید خود ایمنی(بیماری گریوز)/قسمت دوم

بیماری گریوز یکی دیگر از اختلالات خودایمنی بوده که در آن غده‌ی تیروئید مقادیر بیش از حد هورمون‌های تیروئیدی را تولید کرده که توسط آنتی بادی‌هایی به نام آنتی بادی گیرنده‌ی تیروتروپین تحریک می‌شود. این بیماری یک فرم از پرکاری تیرویید بوده که در آن علائمی مانند عرق کردن بیش از حد، اضطراب، افزایش حساسیت به گرما، بی‌خوابی، خستگی، ضربان قلب سریع، لرزش دست، حرکات مکرر روده و بزرگ شدن غده‌ی تیروئید توسط بیمار تجربه می‌شود. در این بیماری ممکن است فرد با وجود داشتن رژیم غذایی مناسب از کاهش وزن نیز رنج ببرد. زنان ممکن است از مشکلات قاعدگی به واسطه‌ی این بیماری رنج ببرند.

تشخیص و درمان بیماری‌های خود ایمنی تیروئیدی:
بیماری‌های تیروئیدی می‌تواند به کمک آزمایشات خون و یا روش‌های تصویر برداری مانند اسکن تیروئید سونوگرافی از تیروئید تشخیص داده شود.
تیروئید کم کار به دلیل بیماری هاشیماتو می‌تواند با کمک قرص‌ جیگزینی تیروکسین درمان شود. از آن‌جا که مواد غذایی خاصی وجود دارند که می‌توانند میزان جذب تیروکسین سنتزی را تحت تاثیر قرار دهد، اما ممکن است نیاز به استفاده از دستورالعمل‌های خاص رژیم غذایی وجود داشته باشد. از سوی دیگر، داروهای ضد تیروئیدی و درمان ید رادیو اکتیو باری درمان بیماری گریوز توصیه می‌شود. ید رادیواکتیو به تخریب فعالیت بیش از حد سلول‌های تیروئیدی کمک کرده و ممکن است باعث کاهش عملکرد تیروئیدی گردد. در صورتی‌که عملکرد غده‌ی تیروئید به میزان قابل توجهی کاهش یابد، ممکن است نیاز به استفاده از قرص‌های هورمونی سنتزی باشد.
مسدود کننده‌های بتا و داروهای دیگری نیز ممکن است برای کاهش علائم بیماری‌های تیروئیدی تجویز شود. برداشتن غده‌ی تیروئید تنها در شرایط نادر، هنگامی که درمان دارویی جوابگو نیست، صورت می‌گیرد. از آن‌جا که دیگر بیماری‌های خود ایمنی مانند بیماری سلیاک، آرتریت روماتوئید، بیماری آدیسون یا ویتیلیگو نیز می‌تواند با بیماری خود ایمنی تیروئیدی به وجود آید، باید بررسی‌های پزشکی انجام شود و سطوح هورمون تیروئید در فواصل منظم تحت نظارت قرار گیرد.
یک بیماری خود ایمنی تیروئیدی می‌تواند اثرات جدی بر سلامت فرد داشته باشد. بنابراین مهم است که این بیماری در مراحل اولیه تشخیص داده شود. تاخیر در تشخیص و درمان بیماری‌های تیروئیدی ممکن است بر کیفیت زندگی فرد تاثیر منفی بگذارد.

منبع:راسخون

https://t.me/AutoimmunIr

اختلالات تیروئید خود ایمنی/قسمت اول

اختلالات تیروئید خود ایمنی یک نوع بیماری بوده که در آن آنتی بادی تولید شده توسط سیستم ایمنی غده‌ی تیروئید را مورد هدف قرار می‌دهد.

غده‌ی تیروئید یک غده‌ی کوچک و پروانه‌ای شکل بوده که درست زیر سیب آدم در پایین گردن قرار دارد. این غده بخشی از سیستم درون ریز بدن انسان می‌باشد. تیروکسین و تریودو تیروکسین دو هورمونی بوده که توسط غده‌ی تیروئید تولید می‌شود. این هورمون نقش حیاتی در تنظیم دما، متابولیسم و رشد کلی بدن ایفاء می‌کند. ترشح این هورمون‌ها وابسته به ترشح هورمون تحریک کننده‌ی تیروئید توسط غده‌ی هیپوفیز می‌باشد. در صورتی‌که غده‌ی تیروئید نتواند این هورمون‌ها را به درستی ترشح کند، فرد احتمالا از مشکلات سلامتی رنج خواهد برد. افرادی که از اختلالات مربوط به غده‌ی هیپوفیز و یا کمبود ید رنج می‌برند، قطعا در معرض ابتلا به خطرات مربوط به توسعه‌ی مشکلات غده‌ی تیروئید می‌باشند. اختلالات تیروئیدی می‌تواند به عدم توانایی سیستم ایمنی در تمایز یابی بین سلول‌های خارجی و فولیکو‌ های تیروئید نسبت داده شود. چنین اختلالاتی از نظر پزشکی به عنوان بیماری‌های خودایمنی تیروئید به آن‌ها اشاره می‌شود.

اختلالات تیروئیدی
هیپوتیروئیدیسم و هیپرتیروئیدیسم اصطلاحات پزشکی بوده که به منظور توصیف مشکلات مربوط به غده‌ی تیروئید استفاده می‌شود. هنگامی که غده‌ی تیروئید دارای فعالیت بیش از حد باشد، شروع به ترشح مقادیر زیادی از این هورمون کرده که در این صورت گفته می‌شود که فرد از هیپرتیروئیدیسم رنج می‌برد. علائمی که ممکن است به فرد واسطه‌ی این بیماری تجربه کند، شامل کاهش وزن، خستگی، افسردگی، لرزش دست، حرکات مکرر روده، نگرانی، تغییر در میل جنسی، بی‌خوابی و مشکلات رفتاری می‌باشد. از سوی دیگر، هنگامی که غده‌ی تیروئید کند عمل کند، مقادیر کافی از هورمون تیروئیدی تولید نخواهد کرد که در این صورت گفته می‌شود که فرد به هیپوتیرودیسم مبتلاست. علائمی که این بیماران تجربه می‌کنند، شامل خستگی بیش از حد، عدم تحمل به سرما، خشکی پوست، خارش در اطراف چشم، افسردگی، از دست دادن اشتها، ناخن‌های شکننده، ریزش مو و متابولیسم آهسته می‌باشد. تیروئیدیت یا التهاب غده ی تیروئید و گواتر یا تورم در غده‌ی تیروئید از جمله مشکلات تیروئیدی بوده که معمولا به ودلیل واکنش خودایمنی غیر نرمال رخ می‌دهد. تشکیل سلول‌های سرطانی یا گره‌های تیروئیدی نیز از جمله مشکلات جدی بوده که می‌تواند به صورت جانبی عملکرد غده‌ی تیروئید را تحت تاثیر قرار دهد.

علائم بیماری تیروئید خود ایمنی:
همانطور که قبلا ذکر شد، یک بیماری خود ایمنی هنگامی که آنتی بادی‌ها نتوانند بین سلول‌های خود بدن و سلول‌های خارجی تمایز ایجاد کنند، اتفاق افتاده و در این شرایط آنتی بادی‌ها به سلول‌های بدن حمله می‌کنند. یک بیماری غده‌ی تیروئید هنگامی که آنتی بادی‌ها این غده را مورد هدف قرار می‌دهند، تشخیص داده می‌شود. تیروئیدیت هاشیمتو، بیماری گواتر، تیروئیدیت هشیتوکسیکوئید و آتروفیک خود ایمنی همگی از موارد مربوط به بیماری تیروئیدی می‌باشند. ژن‌های توارثی یا عوامل محیطی می‌تواند مستعد ابتلاء فرد به چنین واکنش‌های ایمنی باشد. تنش یا عدم تعادل هورمونی نیز ممکن است محرک بروز این بیماری باشد. در این‌جا برخی اطلاعات در رابطه با علائم هر یک از این بیماری ها را ارائه می‌دهیم.

بیماری هاشیموتو:
این بیماری به عنوان تیروئیدیت هاشیموتو نیز شناخته می‌شود و توسط التهاب غده‌ی تیروئید تشخیص داده می‌شود. این بیماری توسط ترشح ناکافی هورمون‌های تیروئیدی مشخص می‌شود. افرادی که سابقه‌ی خانوادگی ابتلاء به بیماری هاشیموتو را دارا می‌باشند، در معرض افزایش خطر ابتلاء به این بیماری قرار دارند. اگرچه اعتقاد بر این است که عوامل ژنتیکی نیز یکی از علل این بیماری می‌باشد.
علائم این بیماری با علائمی که افرادی به واسطه ی بیماری هیپوتیروئیدیسم تجربه می‌کنند، تفاوتی ندارد. افسردگی، دردهای عضلانی، افزایش حساسیت به سرما، خشکی پوست، خستگی، افزایش وزن، چهره‌ی پف کرده و گرفتگی صدا برخی از علائمی بوده که ممکن است در طی بروز این بیماری تجربه می کنند.

 

منبع:راسخون

https://t.me/AutoimmunIr